Ἰλιάς, Alpheios version. Enhanced TEI with Syntax Diagrams
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
271
ἵσταμαι , ὁππότε νεῖκος ὀρώρηται πολέμοιο.
272
ἄλλόν πού τινα μᾶλλον Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων
273
λήθω μαρνάμενος , σὲ δὲ ἴδμεναι αὐτὸν ὀΐω.
274
τὸν δ᾽ αὖτ᾽ Ἰδομενεὺς Κρητῶν ἀγὸς ἀντίον ηὔδα:
275
οἶδ᾽ ἀρετὴν οἷός ἐσσι : τί σε χρὴ ταῦτα λέγεσθαι;
276
εἰ γὰρ νῦν παρὰ νηυσὶ λεγοίμεθα πάντες ἄριστοι
277
ἐς λόχον , ἔνθα μάλιστ᾽ ἀρετὴ διαείδεται ἀνδρῶν,
278
ἔνθ᾽ ὅ τε δειλὸς ἀνὴρ ὅς τ᾽ ἄλκιμος ἐξεφαάνθη:
279
τοῦ μὲν γάρ τε κακοῦ τρέπεται χρὼς ἄλλυδις ἄλλῃ,
280
οὐδέ οἱ ἀτρέμας ἧσθαι ἐρητύετ᾽ ἐν φρεσὶ θυμός,
281
ἀλλὰ μετοκλάζει καὶ ἐπ᾽ ἀμφοτέρους πόδας ἵζει,
282
ἐν δέ τέ οἱ κραδίη μεγάλα στέρνοισι πατάσσει
283
κῆρας ὀϊομένῳ , πάταγος δέ τε γίγνετ᾽ ὀδόντων:
284
τοῦ δ᾽ ἀγαθοῦ οὔτ᾽ ἂρ τρέπεται χρὼς οὔτέ τι λίην
285
ταρβεῖ , ἐπειδὰν πρῶτον ἐσίζηται λόχον ἀνδρῶν,
286
ἀρᾶται δὲ τάχιστα μιγήμεναι ἐν δαῒ λυγρῇ:
287
οὐδέ κεν ἔνθα τεόν γε μένος καὶ χεῖρας ὄνοιτο.
288
εἴ περ γάρ κε βλεῖο πονεύμενος ἠὲ τυπείης
289
οὐκ ἂν ἐν αὐχέν᾽ ὄπισθε πέσοι βέλος οὐδ᾽ ἐνὶ νώτῳ,
290
ἀλλά κεν ἢ στέρνων ἢ νηδύος ἀντιάσειε
291
πρόσσω ἱεμένοιο μετὰ προμάχων ὀαριστύν.
292
ἀλλ᾽ ἄγε μηκέτι ταῦτα λεγώμεθα νηπύτιοι ὣς
293
ἑσταότες , μή πού τις ὑπερφιάλως νεμεσήσῃ:
294
ἀλλὰ σύ γε κλισίην δὲ κιὼν ἕλευ ὄβριμον ἔγχος.
295
ὣς φάτο , Μηριόνης δὲ θοῷ ἀτάλαντος Ἄρηϊ
296
καρπαλίμως κλισίηθεν ἀνείλετο χάλκεον ἔγχος,
297
βῆ δὲ μετ᾽ Ἰδομενῆα μέγα πτολέμοιο μεμηλώς.
298
οἷος δὲ βροτολοιγὸς Ἄρης πόλεμον δὲ μέτεισι,
299
τῷ δὲ Φόβος φίλος υἱὸς ἅμα κρατερὸς καὶ ἀταρβὴς
300
ἕσπετο , ὅς τ᾽ ἐφόβησε ταλάφρονά περ πολεμιστήν: