Ἰλιάς, Alpheios version. Enhanced TEI with Syntax Diagrams
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
121
οἴκαδε νοστήσας ἱερῆς εἰς ἄστυ Ζελείης.
122
ἕλκε δ᾽ ὁμοῦ γλυφίδας τε λαβὼν καὶ νεῦρα βόεια:
123
νευρὴν μὲν μαζῷ πέλασεν , τόξῳ δὲ σίδηρον.
124
αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ κυκλοτερὲς μέγα τόξον ἔτεινε,
125
λίγξε βιός , νευρὴ δὲ μέγ᾽ ἴαχεν , ἆλτο δ᾽ ὀϊστὸς
126
ὀξυβελὴς καθ᾽ ὅμιλον ἐπιπτέσθαι μενεαίνων.
127
οὐδὲ σέθεν Μενέλαε θεοὶ μάκαρες λελάθοντο
128
ἀθάνατοι , πρώτη δὲ Διὸς θυγάτηρ ἀγελείη,
129
ἥ τοι πρόσθε στᾶσα βέλος ἐχεπευκὲς ἄμυνεν.
130
ἣ δὲ τόσον μὲν ἔεργεν ἀπὸ χροὸς ὡς ὅτε μήτηρ
131
παιδὸς ἐέργῃ μυῖαν ὅθ᾽ ἡδέϊ λέξεται ὕπνῳ,
132
αὐτὴ δ᾽ αὖτ᾽ ἴθυνεν ὅθι ζωστῆρος ὀχῆες
133
χρύσειοι σύνεχον καὶ διπλόος ἤντετο θώρηξ.
134
ἐν δ᾽ ἔπεσε ζωστῆρι ἀρηρότι πικρὸς ὀϊστός:
135
διὰ μὲν ἂρ ζωστῆρος ἐλήλατο δαιδαλέοιο,
136
καὶ διὰ θώρηκος πολυδαιδάλου ἠρήρειστο
137
μίτρης θ᾽ , ἣν ἐφόρει ἔρυμα χροὸς ἕρκος ἀκόντων,
138
ἥ οἱ πλεῖστον ἔρυτο : διὰ πρὸ δὲ εἴσατο καὶ τῆς.
139
ἀκρότατον δ᾽ ἄρ᾽ ὀϊστὸς ἐπέγραψε χρόα φωτός:
140
αὐτίκα δ᾽ ἔρρεεν αἷμα κελαινεφὲς ἐξ ὠτειλῆς.
141
ὡς δ᾽ ὅτε τίς τ᾽ ἐλέφαντα γυνὴ φοίνικι μιήνῃ
142
Μῃονὶς ἠὲ Κάειρα παρήϊον ἔμμεναι ἵππων:
143
κεῖται δ᾽ ἐν θαλάμῳ , πολέες τέ μιν ἠρήσαντο
144
ἱππῆες φορέειν : βασιλῆϊ δὲ κεῖται ἄγαλμα,
145
ἀμφότερον κόσμός θ᾽ ἵππῳ ἐλατῆρί τε κῦδος:
146
τοῖοί τοι Μενέλαε μιάνθην αἵματι μηροὶ
147
εὐφυέες κνῆμαί τε ἰδὲ σφυρὰ κάλ᾽ ὑπένερθε.
148
ῥίγησεν δ᾽ ἄρ᾽ ἔπειτα ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων
149
ὡς εἶδεν μέλαν αἷμα καταρρέον ἐξ ὠτειλῆς:
150
ῥίγησεν δὲ καὶ αὐτὸς ἀρηΐφιλος Μενέλαος.