Ὀδύσσεια, Alpheios version. Enhanced TEI with Syntax Diagrams
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
331
οὐκ οἴη , ἅμα τῇ γε καὶ ἀμφίπολοι δύ᾽ ἕποντο.
332
ἡ δ᾽ ὅτε δὴ μνηστῆρας ἀφίκετο δῖα γυναικῶν,
333
στῆ ῥα παρὰ σταθμὸν τέγεος πύκα ποιητοῖο,
334
ἄντα παρειάων σχομένη λιπαρὰ κρήδεμνα:
335
ἀμφίπολος δ᾽ ἄρα οἱ κεδνὴ ἑκάτερθε παρέστη.
336
δακρύσασα δ᾽ ἔπειτα προσηύδα θεῖον ἀοιδόν:
337
“Φήμιε , πολλὰ
γὰρ
ἄλλα
βροτῶν
θελκτήρια
οἶδας,
338
ἔργ᾽ ἀνδρῶν τε θεῶν τε , τά τε κλείουσιν ἀοιδοί:
339
τῶν ἕν γέ σφιν ἄειδε παρήμενος , οἱ δὲ σιωπῇ
340
οἶνον πινόντων : ταύτης δ᾽ ἀποπαύε᾽ ἀοιδῆς
341
λυγρῆς , ἥ τέ μοι αἰεὶ ἐνὶ στήθεσσι φίλον κῆρ
342
τείρει , ἐπεί με μάλιστα καθίκετο πένθος ἄλαστον.
343
τοίην γὰρ κεφαλὴν ποθέω μεμνημένη αἰεί,
344
ἀνδρός , τοῦ κλέος εὐρὺ καθ᾽ Ἑλλάδα καὶ μέσον Ἄργος.”
345
τὴν δ᾽ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα: