Reading Center

σὺν σοί , πότνα θεά , ὅτε μοι πρόφρασσ᾽ ἐπαρήγοις.”

τὸν δ᾽ ἠμείβετ᾽ ἔπειτα θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη:

“καὶ λίην τοι ἐγώ γε παρέσσομαι , οὐδέ με λήσεις,

ὁππότε κεν δὴ ταῦτα πενώμεθα : καί τιν᾽ ὀΐω

αἵματί τ᾽ ἐγκεφάλῳ τε παλαξέμεν ἄσπετον οὖδας

ἀνδρῶν μνηστήρων , οἵ τοι βίοτον κατέδουσιν.

ἀλλ᾽ ἄγε σ᾽ ἄγνωστον τεύξω πάντεσσι βροτοῖσι:

κάρψω μὲν χρόα καλὸν ἐνὶ γναμπτοῖσι μέλεσσι,

ξανθὰς δ᾽ ἐκ κεφαλῆς ὀλέσω τρίχας , ἀμφὶ δὲ λαῖφος

ἕσσω ὅ κε στυγέῃσιν ἰδὼν ἄνθρωπον ἔχοντα,

κνυζώσω δέ τοι ὄσσε πάρος περικαλλέ᾽ ἐόντε,

ὡς ἂν ἀεικέλιος πᾶσι μνηστῆρσι φανήῃς

σῇ τ᾽ ἀλόχῳ καὶ παιδί , τὸν ἐν μεγάροισιν ἔλειπες.

αὐτὸς δὲ πρώτιστα συβώτην εἰσαφικέσθαι,

ὅς τοι ὑῶν ἐπίουρος , ὁμῶς δέ τοι ἤπια οἶδε,

παῖδά τε σὸν φιλέει καὶ ἐχέφρονα Πηνελόπειαν.

δήεις τόν γε σύεσσι παρήμενον : αἱ δὲ νέμονται

πὰρ Κόρακος πέτρῃ ἐπί τε κρήνῃ Ἀρεθούσῃ,

ἔσθουσαι βάλανον μενοεικέα καὶ μέλαν ὕδωρ

πίνουσαι , τά θ᾽ ὕεσσι τρέφει τεθαλυῖαν ἀλοιφήν.

ἔνθα μένειν καὶ πάντα παρήμενος ἐξερέεσθαι,

ὄφρ᾽ ἂν ἐγὼν ἔλθω Σπάρτην ἐς καλλιγύναικα

Τηλέμαχον καλέουσα , τεὸν φίλον υἱόν , Ὀδυσσεῦ:

ὅς τοι ἐς εὐρύχορον Λακεδαίμονα πὰρ Μενέλαον

ᾤχετο πευσόμενος μετὰ σὸν κλέος , εἴ που ἔτ᾽ εἴης.”

τὴν δ᾽ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς:

“τίπτε τ᾽ ἄρ᾽ οὔ οἱ ἔειπες , ἐνὶ φρεσὶ πάντα ἰδυῖα;

ἦ ἵνα που καὶ κεῖνος ἀλώμενος ἄλγεα πάσχῃ

πόντον ἐπ᾽ ἀτρύγετον : βίοτον δέ οἱ ἄλλοι ἔδουσι;”

τὸν δ᾽ ἠμείβετ᾽ ἔπειτα θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη: