Ὀδύσσεια, Alpheios version. Enhanced TEI with Syntax Diagrams
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
271
ἔνθ᾽ ἡμέων πολλοὺς μὲν ἀπέκτανον ὀξέϊ χαλκῷ,
272
τοὺς δ᾽ ἄναγον ζωούς , σφίσιν ἐργάζεσθαι ἀνάγκῃ.
273
αὐτὰρ ἐμοὶ Ζεὺς αὐτὸς ἐνὶ φρεσὶν ὧδε νόημα
274
ποίησ᾽ —ὡς
ὄφελον
θανέειν
καὶ
πότμον
ἐπισπεῖν
275
αὐτοῦ ἐν Αἰγύπτῳ : ἔτι γάρ νύ με πῆμ᾽ ὑπέδεκτο—
276
αὐτίκ᾽ ἀπὸ κρατὸς κυνέην εὔτυκτον ἔθηκα
277
καὶ σάκος ὤμοιϊν , δόρυ δ᾽ ἔκβαλον ἔκτοσε χειρός:
278
αὐτὰρ ἐγὼ βασιλῆος ἐναντίον ἤλυθον ἵππων
279
καὶ κύσα γούναθ᾽ ἑλών : ὁδ᾽ ἐρύσατο καί μ᾽ ἐλέησεν,
280
ἐς δίφρον δέ μ᾽ ἕσας ἄγεν οἴκαδε δάκρυ χέοντα.
281
ἦ μέν μοι μάλα πολλοὶ ἐπήϊσσον μελίῃσιν,
282
ἱέμενοι κτεῖναι —δὴ
γὰρ
κεχολώατο
λίην—
283
ἀλλ᾽ ἀπὸ κεῖνος ἔρυκε , Διὸς δ᾽ ὠπίζετο μῆνιν
284
ξεινίου , ὅς τε μάλιστα νεμεσσᾶται κακὰ ἔργα.
285
“ἔνθα
μὲν
ἑπτάετες
μένον
αὐτόθι , πολλὰ
δ᾽
ἄγειρα
286
χρήματ᾽ ἀν᾽ Αἰγυπτίους ἄνδρας : δίδοσαν γὰρ ἅπαντες.
287
ἀλλ᾽ ὅτε δὴ ὄγδοόν μοι ἐπιπλόμενον ἔτος ἦλθεν,
288
δὴ τότε Φοῖνιξ ἦλθεν ἀνὴρ ἀπατήλια εἰδώς,
289
τρώκτης , ὃς δὴ πολλὰ κάκ᾽ ἀνθρώποισιν ἐώργει:
290
ὅς μ᾽ ἄγε παρπεπιθὼν ᾗσι φρεσίν , ὄφρ᾽ ἱκόμεσθα
291
Φοινίκην , ὅθι τοῦ γε δόμοι καὶ κτήματ᾽ ἔκειτο.
292
ἔνθα παρ᾽ αὐτῷ μεῖνα τελεσφόρον εἰς ἐνιαυτόν.
293
ἀλλ᾽ ὅτε δὴ μῆνές τε καὶ ἡμέραι ἐξετελεῦντο
294
ἄψ περιτελλομένου ἔτεος καὶ ἐπήλυθον ὧραι,
295
ἐς Λιβύην μ᾽ ἐπὶ νηὸς ἐέσσατο ποντοπόροιο
296
ψεύδεα βουλεύσας , ἵνα οἱ σὺν φόρτον ἄγοιμι,
297
κεῖθι δέ μ᾽ ὡς περάσειε καὶ ἄσπετον ὦνον ἕλοιτο.
298
τῷ ἑπόμην ἐπὶ νηός , ὀϊόμενός περ , ἀνάγκῃ.
299
ἡ δ᾽ ἔθεεν Βορέῃ ἀνέμῳ ἀκραέϊ καλῷ,
300
μέσσον ὑπὲρ Κρήτης : Ζεὺς δέ σφισι μήδετ᾽ ὄλεθρον.