Ὀδύσσεια, Alpheios version. Enhanced TEI with Syntax Diagrams
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
391
στῆσε δ᾽ ἐπ᾽ ἐσχατιῇ λιμένος , περὶ δ᾽ ἐσθλοὶ ἑταῖροι
392
ἁθρόοι ἠγερέθοντο : θεὰ δ᾽ ὤτρυνεν ἕκαστον.
393
ἔνθ᾽ αὖτ᾽ ἄλλ᾽ ἐνόησε θεά , γλαυκῶπις Ἀθήνη.
394
βῆ ῤ᾽ ἰέναι πρὸς δώματ᾽ Ὀδυσσῆος θείοιο:
395
ἔνθα μνηστήρεσσιν ἐπὶ γλυκὺν ὕπνον ἔχευε,
396
πλάζε δὲ πίνοντας , χειρῶν δ᾽ ἔκβαλλε κύπελλα.
397
οἱ δ᾽ εὕδειν ὤρνυντο κατὰ πτόλιν , οὐδ᾽ ἄρ᾽ ἔτι δὴν
398
ἥατ᾽ , ἐπεί σφισιν ὕπνος ἐπὶ βλεφάροισιν ἔπιπτεν.
399
αὐτὰρ Τηλέμαχον προσέφη γλαυκῶπις Ἀθήνη
400
ἐκπροκαλεσσαμένη μεγάρων ἐὺ ναιεταόντων,
401
Μέντορι εἰδομένη ἠμὲν δέμας ἠδὲ καὶ αὐδήν:
402
“Τηλέμαχ᾽ , ἤδη
μέν
τοι
ἐυκνήμιδες
ἑταῖροι
403
ἥατ᾽ ἐπήρετμοι τὴν σὴν ποτιδέγμενοι ὁρμήν:
404
ἀλλ᾽ ἴομεν , μὴ δηθὰ διατρίβωμεν ὁδοῖο.”
405
ὣς ἄρα φωνήσασ᾽ ἡγήσατο Παλλὰς Ἀθήνη
406
καρπαλίμως : ὁ δ᾽ ἔπειτα μετ᾽ ἴχνια βαῖνε θεοῖο.
407
αὐτὰρ ἐπεί ῥ᾽ ἐπὶ νῆα κατήλυθον ἠδὲ θάλασσαν,
408
εὗρον ἔπειτ᾽ ἐπὶ θινὶ κάρη κομόωντας ἑταίρους.
409
τοῖσι δὲ καὶ μετέειφ᾽ ἱερὴ ἲς Τηλεμάχοιο:
410
“δεῦτε , φίλοι , ἤια
φερώμεθα : πάντα
γὰρ
ἤδη
411
ἁθρό᾽ ἐνὶ μεγάρῳ . μήτηρ δ᾽ ἐμὴ οὔ τι πέπυσται,
412
οὐδ᾽ ἄλλαι δμωαί , μία δ᾽ οἴη μῦθον ἄκουσεν.”
413
ὣς ἄρα φωνήσας ἡγήσατο , τοὶ δ᾽ ἅμ᾽ ἕποντο.
414
οἱ δ᾽ ἄρα πάντα φέροντες ἐυσσέλμῳ ἐπὶ νηὶ
415
κάτθεσαν , ὡς ἐκέλευσεν Ὀδυσσῆος φίλος υἱός.
416
ἂν δ᾽ ἄρα Τηλέμαχος νηὸς βαῖν᾽ , ἦρχε δ᾽ Ἀθήνη,
417
νηὶ δ᾽ ἐνὶ πρυμνῇ κατ᾽ ἄρ᾽ ἕζετο : ἄγχι δ᾽ ἄρ᾽ αὐτῆς
418
ἕζετο Τηλέμαχος . τοὶ δὲ πρυμνήσι᾽ ἔλυσαν,
419
ἂν δὲ καὶ αὐτοὶ βάντες ἐπὶ κληῖσι καθῖζον.
420
τοῖσιν δ᾽ ἴκμενον οὖρον ἵει γλαυκῶπις Ἀθήνη,