Ὀδύσσεια, Alpheios version. Enhanced TEI with Syntax Diagrams
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
212
ἥβης ταρπῆναι καὶ γήραος οὐδὸν ἱκέσθαι.
213
αὐτὰρ μὴ νῦν μοι τόδε χώεο μηδὲ νεμέσσα,
214
οὕνεκά σ᾽ οὐ τὸ πρῶτον , ἐπεὶ ἴδον , ὧδ᾽ ἀγάπησα.
215
αἰεὶ γάρ μοι θυμὸς ἐνὶ στήθεσσι φίλοισιν
216
ἐρρίγει μή τίς με βροτῶν ἀπάφοιτο ἔπεσσιν
217
ἐλθών : πολλοὶ γὰρ κακὰ κέρδεα βουλεύουσιν.
218
οὐδέ κεν Ἀργείη Ἑλένη , Διὸς ἐκγεγαυῖα,
219
ἀνδρὶ παρ᾽ ἀλλοδαπῷ ἐμίγη φιλότητι καὶ εὐνῇ,
220
εἰ ᾔδη ὅ μιν αὖτις ἀρήϊοι υἷες Ἀχαιῶν
221
ἀξέμεναι οἶκόνδε φίλην ἐς πατρίδ᾽ ἔμελλον.
222
τὴν δ᾽ ἦ τοι ῥέξαι θεὸς ὤρορεν ἔργον ἀεικές:
223
τὴν δ᾽ ἄτην οὐ πρόσθεν ἑῷ ἐγκάτθετο θυμῷ
224
λυγρήν , ἐξ ἧς πρῶτα καὶ ἡμέας ἵκετο πένθος.
225
νῦν δ᾽ , ἐπεὶ ἤδη σήματ᾽ ἀριφραδέα κατέλεξας
226
εὐνῆς ἡμετέρης , ἣν οὐ βροτὸς ἄλλος ὀπώπει,
227
ἀλλ᾽ οἶοι σύ τ᾽ ἐγώ τε καὶ ἀμφίπολος μία μούνη,
228
Ἀκτορίς , ἥν μοι δῶκε πατὴρ ἔτι δεῦρο κιούσῃ,
229
ἣ νῶϊν εἴρυτο θύρας πυκινοῦ θαλάμοιο,
230
πείθεις δή μευ θυμόν , ἀπηνέα περ μάλ᾽ ἐόντα.”
231
ὣς φάτο , τῷ δ᾽ ἔτι μᾶλλον ὑφ᾽ ἵμερον ὦρσε γόοιο:
232
κλαῖε δ᾽ ἔχων ἄλοχον θυμαρέα , κεδνὰ ἰδυῖαν.
233
ὡς δ᾽ ὅτ᾽ ἂν ἀσπάσιος γῆ νηχομένοισι φανήῃ,
234
ὧν τε Ποσειδάων εὐεργέα νῆ᾽ ἐνὶ πόντῳ
235
ῥαίσῃ , ἐπειγομένην ἀνέμῳ καὶ κύματι πηγῷ:
236
παῦροι δ᾽ ἐξέφυγον πολιῆς ἁλὸς ἤπειρόνδε
237
νηχόμενοι , πολλὴ δὲ περὶ χροῒ τέτροφεν ἅλμη,
238
ἀσπάσιοι δ᾽ ἐπέβαν γαίης , κακότητα φυγόντες:
239
ὣς ἄρα τῇ ἀσπαστὸς ἔην πόσις εἰσοροώσῃ,
240
δειρῆς δ᾽ οὔ πω πάμπαν ἀφίετο πήχεε λευκώ.
241
καί νύ κ᾽ ὀδυρομένοισι φάνη ῥοδοδάκτυλος Ἠώς,