Reading Center

ὣς φάθ᾽ , ὁ δ᾽ αὐτίκα παῦσεν ἑὸν ῥόον , ἔσχε δὲ κῦμα,

πρόσθε δέ οἱ ποίησε γαλήνην , τὸν δ᾽ ἐσάωσεν

ἐς ποταμοῦ προχοάς . ὁ δ᾽ ἄρ᾽ ἄμφω γούνατ᾽ ἔκαμψε

χεῖράς τε στιβαράς . ἁλὶ γὰρ δέδμητο φίλον κῆρ.

ᾤδεε δὲ χρόα πάντα , θάλασσα δὲ κήκιε πολλὴ

ἂν στόμα τε ῥῖνάς θ᾽ : ὁ δ᾽ ἄρ᾽ ἄπνευστος καὶ ἄναυδος

κεῖτ᾽ ὀλιγηπελέων , κάματος δέ μιν αἰνὸς ἵκανεν.

ἀλλ᾽ ὅτε δή ῥ᾽ ἄμπνυτο καὶ ἐς φρένα θυμὸς ἀγέρθη,

καὶ τότε δὴ κρήδεμνον ἀπὸ ἕο λῦσε θεοῖο.

καὶ τὸ μὲν ἐς ποταμὸν ἁλιμυρήεντα μεθῆκεν,

ἂψ δ᾽ ἔφερεν μέγα κῦμα κατὰ ῥόον , αἶψα δ᾽ ἄρ᾽ Ἰνὼ

δέξατο χερσὶ φίλῃσιν : ὁ δ᾽ ἐκ ποταμοῖο λιασθεὶς

σχοίνῳ ὑπεκλίνθη , κύσε δὲ ζείδωρον ἄρουραν.

ὀχθήσας δ᾽ ἄρα εἶπε πρὸς ὃν μεγαλήτορα θυμόν:

“ὤ μοι ἐγώ , τί πάθω ; τί νύ μοι μήκιστα γένηται;

εἰ μέν κ᾽ ἐν ποταμῷ δυσκηδέα νύκτα φυλάσσω,

μή μ᾽ ἄμυδις στίβη τε κακὴ καὶ θῆλυς ἐέρση

ἐξ ὀλιγηπελίης δαμάσῃ κεκαφηότα θυμόν:

αὔρη δ᾽ ἐκ ποταμοῦ ψυχρὴ πνέει ἠῶθι πρό.

εἰ δέ κεν ἐς κλιτὺν ἀναβὰς καὶ δάσκιον ὕλην

θάμνοις ἐν πυκινοῖσι καταδράθω , εἴ με μεθείη

ῥῖγος καὶ κάματος , γλυκερὸς δέ μοι ὕπνος ἐπέλθῃ,

δείδω , μὴ θήρεσσιν ἕλωρ καὶ κύρμα γένωμαι.”

ὣς ἄρα οἱ φρονέοντι δοάσσατο κέρδιον εἶναι:

βῆ ῥ᾽ ἴμεν εἰς ὕλην : τὴν δὲ σχεδὸν ὕδατος εὗρεν

ἐν περιφαινομένῳ : δοιοὺς δ᾽ ἄρ᾽ ὑπήλυθε θάμνους,

ἐξ ὁμόθεν πεφυῶτας : ὁ μὲν φυλίης , ὁ δ᾽ ἐλαίης.

τοὺς μὲν ἄρ᾽ οὔτ᾽ ἀνέμων διάη μένος ὑγρὸν ἀέντων,

οὔτε ποτ᾽ ἠέλιος φαέθων ἀκτῖσιν ἔβαλλεν,

οὔτ᾽ ὄμβρος περάασκε διαμπερές : ὣς ἄρα πυκνοὶ