Metamorphoses, TEI XML Edition Enhanced with Syntax Diagrams for 1.1-1.9 and 1.163-1.773. Ovid. Metamorphoses. Hugo Magnus.
Gotha (Germany). Friedr. Andr. Perthes. 1892
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
575
ipse precor serpens in longam porrigar alvum.”
576
Dixit, et ut serpens in longam tenditur alvum
577
durataeque cuti squamas increscere sentit
578
nigraque caeruleis variari corpora guttis.
579
In pectusque cadit pronus. Commissaque in unum
580
paulatim tereti tenuantur acumine crura.
581
Bracchia iam restant: quae restant bracchia tendit
582
et lacrimis per adhuc humana fluentibus ora
583
“accede, o coniunx, accede, miserrima,” dixit
584
“dumque aliquid superest de me, me tange manumque
585
accipe, dum manus est, dum non totum occupat anguis!”
586
Ille quidem vult plura loqui, sed lingua repente
587
in partes est fissa duas: nec verba volenti
588
sufficiunt, quotiensque aliquos parat edere questus,
589
sibilat: hanc illi vocem natura reliquit.
590
Nuda manu feriens exclamat pectora coniunx
591
“Cadme, mane, teque, infelix, his exue monstris!
592
Cadme, quid hoc? ubi pes, ubi sunt umerique manusque
593
et color et facies et, dum loquor, omnia? cur non
594
me quoque, caelestes, in eandem vertitis anguem?”
595
Dixerat: ille suae lambebat coniugis ora
596
inque sinus caros, veluti cognosceret, ibat
597
et dabat amplexus adsuetaque colla petebat.
598
Quisquis adest (aderant comites), terretur: at illa
599
lubrica permulcet cristati colla draconis.
600
Et subito duo sunt iunctoque volumine serpunt,
601
donec in adpositi nemoris subiere latebras.
602
Nunc quoque nec fugiunt hominem nec vulnere laedunt
603
quidque prius fuerint, placidi meminere dracones.
Perseus. Atlas. Andromeda.
604
Sed tamen ambobus versae solacia formae