Metamorphoses, TEI XML Edition Enhanced with Syntax Diagrams for 1.1-1.9 and 1.163-1.773. Ovid. Metamorphoses. Hugo Magnus.
Gotha (Germany). Friedr. Andr. Perthes. 1892
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
271
Nam pater Amphion ferro per pectus adacto
272
finierat moriens pariter cum luce dolorem.
273
Heu quantum haec Niobe Niobe distabat ab illa,
274
quae modo Latois populum submoverat aris
275
et mediam tulerat gressus resupina per urbem,
276
invidiosa suis, at nunc miseranda vel hosti.
277
Corporibus gelidis incumbit et ordine nullo
278
oscula dispensat natos suprema per omnes.
279
A quibus ad caelum liventia bracchia tollens
280
“pascere, crudelis, nostro, Latona, dolore,
281
pascere” ait “satiaque meo tua pectora luctu:
282
“Corque ferum satia” dixit, “per funera septem”
283
efferor. Exsulta victrixque inimica triumpha.
284
Cur autem victrix? miserae mihi plura supersunt,
285
quam tibi felici: post tot quoque funera vinco.”
286
Dixerat, et sonuit contento nervus ab arcu.
287
Qui praeter Nioben unam conterruit omnes:
288
illa malo est audax. Stabant cum vestibus atris
289
ante toros fratrum demisso crine sorores.
290
E quibus una trahens haerentia viscere tela
291
imposito fratri moribunda relanguit ore:
292
altera solari miseram conata parentem
293
conticuit subito duplicataque vulnere tota est.
294
oraque compressit, nisi postquam spiritus ibat.
295
Haec frustra fugiens collabitur, illa sorori
296
inmoritur, latet haec, illam trepidare videres.
297
Sexque datis leto diversaque vulnera passis
298
ultima restabat. Quam toto corpore mater,
299
tota veste tegens “unam minimamque relinque
300
de multis minimam posco” clamavit “et unam.”
301
Dumque rogat, pro qua rogat, occidit. Orba resedit
302
exanimes inter natos natasque virumque,