Metamorphoses, TEI XML Edition Enhanced with Syntax Diagrams for 1.1-1.9 and 1.163-1.773. Ovid. Metamorphoses. Hugo Magnus.
Gotha (Germany). Friedr. Andr. Perthes. 1892
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
363
Nec satis est, ipsos etiam pedibusque manuque
364
turbavere lacus imoque e gurgite mollem
365
huc illuc limum saltu movere maligno.
366
Distulit ira sitim: neque enim iam filia Coei
367
supplicat indignis nec dicere sustinet ultra
368
verba minora dea, tollensque ad sidera palmas
369
“aeternum stagno” dixit “vivatis in isto.”
370
Eveniunt optata deae: iuvat esse sub undis
371
et modo tota cava submergere membra palude,
372
nunc proferre caput, summo modo gurgite nare,
373
saepe super ripam stagni consistere, saepe
374
in gelidos resilire lacus. Sed nunc quoque turpes
375
litibus exercent linguas pulsoque pudore,
376
quamvis sint sub aqua, sub aqua maledicere temptant.
377
Vox quoque iam rauca est, inflataque colla tumescunt,
378
ipsaque dilatant patulos convicia rictus.
379
Terga caput tangunt, colla intercepta videntur,
380
spina viret, venter, pars maxima corporis, albet,
381
limosoque novae saliunt in gurgite ranae.””
Marsyas. Pelops.
382
Sic ubi nescio quis Lycia de gente virorum
383
rettulit exitium, satyri reminiscitur alter,
384
quem Tritoniaca Latous harundine victum
385
adfecit poena. “Quid me mihi detrahis?” inquit:
386
“a piget a non est” clamabat “tibia tanti.”
387
Clamanti cutis est summos direpta per artus,
388
nec quicquam nisi vulnus erat; cruor undique manat,
389
detectique patent nervi, trepidaeque sine ulla
390
pelle micant venae; salientia viscera posses
391
et perlucentes numerare in pectore fibras.
392
Illum ruricolae, silvarum numina, fauni