Metamorphoses, TEI XML Edition Enhanced with Syntax Diagrams for 1.1-1.9 and 1.163-1.773. Ovid. Metamorphoses. Hugo Magnus.
Gotha (Germany). Friedr. Andr. Perthes. 1892
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
783
in spatiumque fugit, sed decipit ora sequentis
784
et redit in gyrum, ne sit suus impetus hosti.
785
Inminet hic sequiturque parem similisque tenenti
786
non tenet et vanos exercet in aera morsus.
787
Ad iaculi vertebar opem. Quod dextera librat
788
dum mea, dum digitos amentis addere tempto,
789
lumina deflexi. Revocataque rursus eodem
790
rettuleram: in medio (mirum) duo marmora campo
791
adspicio: fugere hoc, illud captare putares.
792
Scilicet invictos ambo certamine cursus
793
esse deus voluit, siquis deus adfuit illis.”
794
Hactenus, et tacuit. “Iaculo quod crimen in ipso est?”
795
Phocus ait. Iaculi sic crimina reddidit ille:
796
“Gaudia principium nostri sunt, Phoce, doloris:
797
illa prius referam. Iuvat o meminisse beati
798
temporis, Aeacida, quo primos rite per annos
799
coniuge eram felix, felix erat illa marito.
800
Mutua cura duos et amor socialis habebat;
801
nec Iovis illa meo thalamos praeferret amori,
802
nec, me quae caperet, non si Venus ipsa veniret,
803
ulla erat: aequales urebant pectora flammae.
804
Sole fere radiis feriente cacumina primis
805
venatum in silvas iuvenaliter ire solebam.
806
Nec mecum famuli nec equi nec naribus acres
807
ire canes, nec lina sequi nodosa solebant:
808
tutus eram iaculo. Sed cum satiata ferinae
809
dextera caedis erat, repetebam frigus et umbras
810
et quae de gelidis exibat vallibus aura.
811
Aura petebatur medio mihi lenis in aestu,
812
auram exspectabam, requies erat illa labori.