Metamorphoses, TEI XML Edition Enhanced with Syntax Diagrams for 1.1-1.9 and 1.163-1.773. Ovid. Metamorphoses. Hugo Magnus.
Gotha (Germany). Friedr. Andr. Perthes. 1892
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
752
non patris asperitas, non se negat ipsa roganti:
753
nec tamen est potienda tibi, nec, ut omnia fiant,
754
esse potes felix, ut dique hominesque laborent.
755
Nunc quoque votorum nulla est pars vana meorum,
756
dique mihi faciles, quidquid valuere, dederunt;
757
quodque ego, vult genitor, vult ipsa socerque futurus.
758
At non vult natura, potentior omnibus istis,
759
quae mihi sola nocet. Venit ecce optabile tempus,
760
luxque iugalis adest, et iam mea fiet Ianthe—
761
nec mihi continget: mediis sitiemus in undis.
762
Pronuba quid Iuno, quid ad haec, Hymenaee, venitis
763
sacra, quibus qui ducat abest, ubi nubimus ambae?”
764
Pressit ab his vocem. Nec lenius altera virgo
765
aestuat, utque celer venias, Hymenaee, precatur.
766
Quod petit haec, Telethusa timens modo tempora differt,
767
nunc ficto languore moram trahit, omina saepe
768
visaque causatur. Sed iam consumpserat omnem
769
materiam ficti, dilataque tempora taedae
770
institerant, unusque dies restabat. At illa
771
crinalem capiti vittam nataeque sibique
772
detrahit et passis aram complexa capillis
773
“Isi, Paraetonium Mareoticaque arva Pharonque
774
quae colis et septem digestum in cornua Nilum:
775
fer, precor” inquit “opem nostroque medere timori!
776
Te, dea, te quondam tuaque haec insignia vidi
777
cunctaque cognovi, sonitum comitantiaque aera
778
sistrorum, memorique animo tua iussa notavi.
779
Quod videt haec lucem, quod non ego punior, ecce
780
consilium munusque tuum est. Miserere duarum
781
auxilioque iuva!” Lacrimae sunt verba secutae.