ἈργείωνπαρὰνηυσὶχαρίζετοἱερὰῥέζωνΤροίῃἐνεὐρείῃ; τίνύοἱτόσονὠδύσαο, Ζεῦ;”τὴνδ᾽ἀπαμειβόμενοςπροσέφηνεφεληγερέταΖεύς:”“τέκνον
ἐμόν, ποῖόν
σε
ἔπος
φύγεν
ἕρκος
ὀδόντων.πῶςἂνἔπειτ᾽Ὀδυσῆοςἐγὼθείοιολαθοίμην,ὃςπερὶμὲννόονἐστὶβροτῶν, περὶδ᾽ἱρὰθεοῖσινἀθανάτοισινἔδωκε, τοὶοὐρανὸνεὐρὺνἔχουσιν;ἀλλὰΠοσειδάωνγαιήοχοςἀσκελὲςαἰεὶΚύκλωποςκεχόλωται, ὃνὀφθαλμοῦἀλάωσεν,ἀντίθεονΠολύφημον, ὅουκράτοςἐστὶμέγιστονπᾶσινΚυκλώπεσσι: Θόωσαδέμιντέκενύμφη,Φόρκυνοςθυγάτηρἁλὸςἀτρυγέτοιομέδοντος,ἐνσπέσσιγλαφυροῖσιΠοσειδάωνιμιγεῖσα.ἐκτοῦδὴὈδυσῆαΠοσειδάωνἐνοσίχθωνοὔτικατακτείνει, πλάζειδ᾽ἀπὸπατρίδοςαἴης.ἀλλ᾽ἄγεθ᾽, ἡμεῖςοἵδεπεριφραζώμεθαπάντεςνόστον, ὅπωςἔλθῃσι: Ποσειδάωνδὲμεθήσειὃνχόλον: οὐμὲνγὰρτιδυνήσεταιἀντίαπάντωνἀθανάτωνἀέκητιθεῶνἐριδαινέμενοἶος.”τὸνδ᾽ἠμείβετ᾽ἔπειταθεά, γλαυκῶπιςἈθήνη:“ὦ
πάτερ
ἡμέτερε
Κρονίδη, ὕπατε
κρειόντων,εἰμὲνδὴνῦντοῦτοφίλονμακάρεσσιθεοῖσιν,νοστῆσαιὈδυσῆαπολύφροναὅνδεδόμονδε,ἙρμείανμὲνἔπειταδιάκτορονἀργεϊφόντηννῆσονἐςὨγυγίηνὀτρύνομεν, ὄφρατάχιστανύμφῃἐυπλοκάμῳεἴπῃνημερτέαβουλήν,νόστονὈδυσσῆοςταλασίφρονος, ὥςκενέηται:αὐτὰρἐγὼνἸθάκηνδ᾽ἐσελεύσομαι, ὄφραοἱυἱὸνμᾶλλονἐποτρύνωκαίοἱμένοςἐνφρεσὶθείω,εἰςἀγορὴνκαλέσαντακάρηκομόωνταςἈχαιοὺς