οὐγάρπωσχεδὸνἦλθονἈχαιΐδος, οὐδέπωἁμῆςγῆςἐπέβην, ἀλλ᾽αἰὲνἔχωκακά. σεῖοδ᾽, Ἀχιλλεῦ,οὔτιςἀνὴρπροπάροιθεμακάρτατοςοὔτ᾽ἄρ᾽ὀπίσσω.πρὶνμὲνγάρσεζωὸνἐτίομενἶσαθεοῖσινἈργεῖοι, νῦναὖτεμέγακρατέειςνεκύεσσινἐνθάδ᾽ἐών: τῷμήτιθανὼνἀκαχίζευ, Ἀχιλλεῦ.’“ὣς
ἐφάμην, ὁ
δέ
μ᾽
αὐτίκ᾽
ἀμειβόμενος
προσέειπε:‘μὴ
δή
μοι
θάνατόν
γε
παραύδα, φαίδιμ᾽
Ὀδυσσεῦ.βουλοίμηνκ᾽ἐπάρουροςἐὼνθητευέμενἄλλῳ,ἀνδρὶπαρ᾽ἀκλήρῳ, ᾧμὴβίοτοςπολὺςεἴη,ἢπᾶσιννεκύεσσικαταφθιμένοισινἀνάσσειν.ἀλλ᾽ἄγεμοιτοῦπαιδὸςἀγαυοῦμῦθονἐνίσπες,ἢἕπετ᾽ἐςπόλεμονπρόμοςἔμμεναι, ἦεκαὶοὐκί.εἰπὲδέμοιΠηλῆοςἀμύμονος, εἴτιπέπυσσαι,ἢἔτ᾽ἔχειτιμὴνπολέσινμετὰΜυρμιδόνεσσιν,ἦμινἀτιμάζουσινἀν᾽ἙλλάδατεΦθίηντε,οὕνεκάμινκατὰγῆραςἔχειχεῖράςτεπόδαςτε.οὐγὰρἐγὼνἐπαρωγὸςὑπ᾽αὐγὰςἠελίοιο,τοῖοςἐών, οἷόςποτ᾽ἐνὶΤροίῃεὐρείῃπέφνονλαὸνἄριστον, ἀμύνωνἈργείοισιν:εἰτοιόσδ᾽ἔλθοιμιμίνυνθάπερἐςπατέροςδῶ:τῷκέτεῳστύξαιμιμένοςκαὶχεῖραςἀάπτους,οἳκεῖνονβιόωνταιἐέργουσίντ᾽ἀπὸτιμῆς.’“ὣς
ἔφατ᾽, αὐτὰρ
ἐγώ
μιν
ἀμειβόμενος
προσέειπον:‘ἦ
τοι
μὲν
Πηλῆος
ἀμύμονος
οὔ
τι
πέπυσμαι,αὐτάρτοιπαιδόςγεΝεοπτολέμοιοφίλοιοπᾶσανἀληθείηνμυθήσομαι, ὥςμεκελεύεις:αὐτὸςγάρμινἐγὼκοίληςἐπὶνηὸςἐίσηςἤγαγονἐκΣκύρουμετ᾽ἐυκνήμιδαςἈχαιούς.ἦτοιὅτ᾽ἀμφὶπόλινΤροίηνφραζοίμεθαβουλάς,