“αὐτὰρ
ἐπεὶ
ποταμοῖο
λίπεν
ῥόον
Ὠκεανοῖο
νηῦς, ἀπὸδ᾽ἵκετοκῦμαθαλάσσηςεὐρυπόροιονῆσόντ᾽Αἰαίην, ὅθιτ᾽ἨοῦςἠριγενείηςοἰκίακαὶχοροίεἰσικαὶἀντολαὶἨελίοιο,νῆαμὲνἔνθ᾽ἐλθόντεςἐκέλσαμενἐνψαμάθοισιν,ἐκδὲκαὶαὐτοὶβῆμενἐπὶῥηγμῖνιθαλάσσης:ἔνθαδ᾽ἀποβρίξαντεςἐμείναμενἨῶδῖαν.“ἦμος
δ᾽
ἠριγένεια
φάνη
ῥοδοδάκτυλος
Ἠώς,δὴτότ᾽ἐγὼνἑτάρουςπροΐεινἐςδώματαΚίρκηςοἰσέμεναινεκρόν, Ἐλπήνορατεθνηῶτα.φιτροὺςδ᾽αἶψαταμόντες, ὅθ᾽ἀκροτάτηπρόεχ᾽ἀκτή,θάπτομενἀχνύμενοιθαλερὸνκατὰδάκρυχέοντες.αὐτὰρἐπεὶνεκρόςτ᾽ἐκάηκαὶτεύχεανεκροῦ,τύμβονχεύαντεςκαὶἐπὶστήληνἐρύσαντεςπήξαμενἀκροτάτῳτύμβῳἐυῆρεςἐρετμόν.“ἡμεῖς
μὲν
τὰ
ἕκαστα
διείπομεν: οὐδ᾽
ἄρα
Κίρκην
ἐξἈίδεωἐλθόντεςἐλήθομεν, ἀλλὰμάλ᾽ὦκαἦλθ᾽ἐντυναμένη: ἅμαδ᾽ἀμφίπολοιφέροναὐτῇσῖτονκαὶκρέαπολλὰκαὶαἴθοπαοἶνονἐρυθρόν.ἡδ᾽ἐνμέσσῳστᾶσαμετηύδαδῖαθεάων:“‘σχέτλιοι, οἳ
ζώοντες
ὑπήλθετε
δῶμ᾽
Ἀίδαο,δισθανέες, ὅτετ᾽ἄλλοιἅπαξθνῄσκουσ᾽ἄνθρωποι.ἀλλ᾽ἄγετ᾽ἐσθίετεβρώμηνκαὶπίνετεοἶνοναὖθιπανημέριοι: ἅμαδ᾽ἠοῖφαινομένηφιπλεύσεσθ᾽: αὐτὰρἐγὼδείξωὁδὸνἠδὲἕκαστασημανέω, ἵναμήτικακορραφίῃἀλεγεινῇἢἁλὸςἢἐπὶγῆςἀλγήσετεπῆμαπαθόντες.’“ὣς
ἔφαθ᾽, ἡμῖν
δ᾽
αὖτ᾽
ἐπεπείθετο
θυμὸς
ἀγήνωρ.ὣςτότεμὲνπρόπανἦμαρἐςἠέλιονκαταδύνταἥμεθαδαινύμενοικρέατ᾽ἄσπετακαὶμέθυἡδύ: