παύρουςμνηστῆραςκαταπαύετεπολλοὶἐόντες.”τὸνδ᾽ΕὐηνορίδηςΛειώκριτοςἀντίονηὔδα:“Μέντορ
ἀταρτηρέ, φρένας
ἠλεέ, ποῖον
ἔειπες
ἡμέαςὀτρύνωνκαταπαυέμεν. ἀργαλέονδὲἀνδράσικαὶπλεόνεσσιμαχήσασθαιπερὶδαιτί.εἴπεργάρκ᾽ὈδυσεὺςἸθακήσιοςαὐτὸςἐπελθὼνδαινυμένουςκατὰδῶμαἑὸνμνηστῆραςἀγαυοὺςἐξελάσαιμεγάροιομενοινήσει᾽ἐνὶθυμῷ,οὔκένοἱκεχάροιτογυνή, μάλαπερχατέουσα,ἐλθόντ᾽, ἀλλάκεναὐτοῦἀεικέαπότμονἐπίσποι,εἰπλεόνεσσιμάχοιτο: σὺδ᾽οὐκατὰμοῖρανἔειπες.ἀλλ᾽ἄγε, λαοὶμὲνσκίδνασθ᾽ἐπὶἔργαἕκαστος,τούτῳδ᾽ὀτρυνέειΜέντωρὁδὸνἠδ᾽Ἁλιθέρσης,οἵτέοἱἐξἀρχῆςπατρώιοίεἰσινἑταῖροι.ἀλλ᾽ὀίω, καὶδηθὰκαθήμενοςἀγγελιάωνπεύσεταιεἰνἸθάκῃ, τελέειδ᾽ὁδὸνοὔποτεταύτην.”ὣςἄρ᾽ἐφώνησεν, λῦσενδ᾽ἀγορὴναἰψηρήν.οἱμὲνἄρ᾽ἐσκίδναντοἑὰπρὸςδώμαθ᾽ἕκαστος,μνηστῆρεςδ᾽ἐςδώματ᾽ἴσανθείουὈδυσῆος.Τηλέμαχοςδ᾽ἀπάνευθεκιὼνἐπὶθῖναθαλάσσης,χεῖραςνιψάμενοςπολιῆςἁλὸςεὔχετ᾽Ἀθήνῃ:“κλῦθί
μευ, ὃ
χθιζὸς
θεὸς
ἤλυθες
ἡμέτερον
δῶ
καὶμ᾽ἐννηὶκέλευσαςἐπ᾽ἠεροειδέαπόντοννόστονπευσόμενονπατρὸςδὴνοἰχομένοιοἔρχεσθαι: τὰδὲπάνταδιατρίβουσινἈχαιοί,μνηστῆρεςδὲμάλιστακακῶςὑπερηνορέοντες.”ὣςἔφατ᾽εὐχόμενος, σχεδόθενδέοἱἦλθενἈθήνη,Μέντοριεἰδομένηἠμὲνδέμαςἠδὲκαὶαὐδήν,καίμινφωνήσασ᾽ἔπεαπτερόενταπροσηύδα:“Τηλέμαχ᾽, οὐδ᾽
ὄπιθεν
κακὸς
ἔσσεαι
οὐδ᾽
ἀνοήμων,