“ὄψεαι, αἴ
κ᾽
ἐθέλῃσθα, πάτερ
φίλε, τῷδ᾽
ἐπὶ
θυμῷ
οὔτικαταισχύνοντατεὸνγένος, ὡςἀγορεύεις.”ὣςφάτο, Λαέρτηςδ᾽ἐχάρηκαὶμῦθονἔειπε:“τίς
νύ
μοι
ἡμέρη
ἥδε, θεοὶ
φίλοι; ἦ
μάλα
χαίρω:υἱόςθ᾽υἱωνόςτ᾽ἀρετῆςπέριδῆρινἔχουσιν.”τὸνδὲπαρισταμένηπροσέφηγλαυκῶπιςἈθήνη:“ὦ
Ἀρκεισιάδη, πάντων
πολὺ
φίλταθ᾽
ἑταίρων,εὐξάμενοςκούρῃγλαυκώπιδικαὶΔιὶπατρί,αἶψαμαλ᾽ἀμπεπαλὼνπροΐειδολιχόσκιονἔγχος.”ὣςφάτο, καίῥ᾽ἔμπνευσεμένοςμέγαΠαλλὰςἈθήνηεὐξάμενοςδ᾽ἄρ᾽ἔπειταΔιὸςκούρῃμεγάλοιο,αἶψαμάλ᾽ἀμπεπαλὼνπροΐειδολιχόσκιονἔγχος,καὶβάλενΕὐπείθεακόρυθοςδιὰχαλκοπαρῄου.ἡδ᾽οὐκἔγχοςἔρυτο, διαπρὸδὲεἴσατοχαλκός,δούπησενδὲπεσών, ἀράβησεδὲτεύχε᾽ἐπ᾽αὐτῷ.ἐνδ᾽ἔπεσονπρομάχοιςὈδυσεὺςκαὶφαίδιμοςυἱός,τύπτονδὲξίφεσίντεκαὶἔγχεσινἀμφιγύοισι.καίνύκεδὴπάνταςὄλεσανκαὶἔθηκανἀνόστους,εἰμὴἈθηναίη, κούρηΔιὸςαἰγιόχοιο,ἤϋσενφωνῇ, κατὰἔσχεθελαὸνἅπαντα.“ἴσχεσθε
πτολέμου, Ἰθακήσιοι, ἀργαλέοιο,ὥςκενἀναιμωτίγεδιακρινθῆτετάχιστα.”ὣςφάτ᾽Ἀθηναίη, τοὺςδὲχλωρὸνδέοςεἷλεν:τῶνδ᾽ἄραδεισάντωνἐκχειρῶνἔπτατοτεύχεα,πάνταδ᾽ἐπὶχθονὶπῖπτε, θεᾶςὄπαφωνησάσης:πρὸςδὲπόλιντρωπῶντολιλαιόμενοιβιότοιο.σμερδαλέονδ᾽ἐβόησεπολύτλαςδῖοςὈδυσσεύς,οἴμησενδὲἀλεὶςὥςτ᾽αἰετὸςὑψιπετήεις.καὶτότεδὴΚρονίδηςἀφίειψολόεντακεραυνόν,κὰδδ᾽ἔπεσεπρόσθεγλαυκώπιδοςὀβριμοπάτρης.