Ὀδύσσεια, Alpheios version. Enhanced TEI with Syntax Diagrams
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
481
οὐ γάρ πω σχεδὸν ἦλθον Ἀχαιΐδος , οὐδέ πω ἁμῆς
482
γῆς ἐπέβην , ἀλλ᾽ αἰὲν ἔχω κακά . σεῖο δ᾽ , Ἀχιλλεῦ,
483
οὔ τις ἀνὴρ προπάροιθε μακάρτατος οὔτ᾽ ἄρ᾽ ὀπίσσω.
484
πρὶν μὲν γάρ σε ζωὸν ἐτίομεν ἶσα θεοῖσιν
485
Ἀργεῖοι , νῦν αὖτε μέγα κρατέεις νεκύεσσιν
486
ἐνθάδ᾽ ἐών : τῷ μή τι θανὼν ἀκαχίζευ , Ἀχιλλεῦ.’
487
“ὣς
ἐφάμην , ὁ
δέ
μ᾽
αὐτίκ᾽
ἀμειβόμενος
προσέειπε:
488
‘μὴ
δή
μοι
θάνατόν
γε
παραύδα , φαίδιμ᾽
Ὀδυσσεῦ.
489
βουλοίμην κ᾽ ἐπάρουρος ἐὼν θητευέμεν ἄλλῳ,
490
ἀνδρὶ παρ᾽ ἀκλήρῳ , ᾧ μὴ βίοτος πολὺς εἴη,
491
ἢ πᾶσιν νεκύεσσι καταφθιμένοισιν ἀνάσσειν.
492
ἀλλ᾽ ἄγε μοι τοῦ παιδὸς ἀγαυοῦ μῦθον ἐνίσπες,
493
ἢ ἕπετ᾽ ἐς πόλεμον πρόμος ἔμμεναι , ἦε καὶ οὐκί.
494
εἰπὲ δέ μοι Πηλῆος ἀμύμονος , εἴ τι πέπυσσαι,
495
ἢ ἔτ᾽ ἔχει τιμὴν πολέσιν μετὰ Μυρμιδόνεσσιν,
496
ἦ μιν ἀτιμάζουσιν ἀν᾽ Ἑλλάδα τε Φθίην τε,
497
οὕνεκά μιν κατὰ γῆρας ἔχει χεῖράς τε πόδας τε.
498
οὐ γὰρ ἐγὼν ἐπαρωγὸς ὑπ᾽ αὐγὰς ἠελίοιο,
499
τοῖος ἐών , οἷός ποτ᾽ ἐνὶ Τροίῃ εὐρείῃ
500
πέφνον λαὸν ἄριστον , ἀμύνων Ἀργείοισιν:
501
εἰ τοιόσδ᾽ ἔλθοιμι μίνυνθά περ ἐς πατέρος δῶ:
502
τῷ κέ τεῳ στύξαιμι μένος καὶ χεῖρας ἀάπτους,
503
οἳ κεῖνον βιόωνται ἐέργουσίν τ᾽ ἀπὸ τιμῆς.’
504
“ὣς
ἔφατ᾽ , αὐτὰρ
ἐγώ
μιν
ἀμειβόμενος
προσέειπον:
505
‘ἦ
τοι
μὲν
Πηλῆος
ἀμύμονος
οὔ
τι
πέπυσμαι,
506
αὐτάρ τοι παιδός γε Νεοπτολέμοιο φίλοιο
507
πᾶσαν ἀληθείην μυθήσομαι , ὥς με κελεύεις:
508
αὐτὸς γάρ μιν ἐγὼ κοίλης ἐπὶ νηὸς ἐίσης
509
ἤγαγον ἐκ Σκύρου μετ᾽ ἐυκνήμιδας Ἀχαιούς.
510
ἦ τοι ὅτ᾽ ἀμφὶ πόλιν Τροίην φραζοίμεθα βουλάς,