Ὀδύσσεια, Alpheios version. Enhanced TEI with Syntax Diagrams
χρύσεον σκῆπτρον ἔχων , ἐμὲ δ᾽ ἔγνω καὶ προσέειπεν:
διογενὲς Λαερτιάδη , πολυμήχαν᾽ Ὀδυσσεῦ,
τίπτ᾽ αὖτ᾽ , δύστηνε , λιπὼν φάος ἠελίοιο
ἤλυθες , ὄφρα ἴδῃ νέκυας καὶ ἀτερπέα χῶρον;
95
ἀλλ᾽ ἀποχάζεο βόθρου , ἄπισχε δὲ φάσγανον ὀξύ,
αἵματος ὄφρα πίω καί τοι νημερτέα εἴπω.’
ὣς φάτ᾽ , ἐγὼ δ᾽ ἀναχασσάμενος ξίφος ἀργυρόηλον
κουλεῷ ἐγκατέπηξ᾽ . δ᾽ ἐπεὶ πίεν αἷμα κελαινόν,
καὶ τότε δή μ᾽ ἐπέεσσι προσηύδα μάντις ἀμύμων:
100
“‘νόστον δίζηαι μελιηδέα , φαίδιμ᾽ Ὀδυσσεῦ:
τὸν δέ τοι ἀργαλέον θήσει θεός : οὐ γὰρ ὀίω
λήσειν ἐννοσίγαιον , τοι κότον ἔνθετο θυμῷ
χωόμενος ὅτι οἱ υἱὸν φίλον ἐξαλάωσας.
ἀλλ᾽ ἔτι μέν κε καὶ ὣς κακά περ πάσχοντες ἵκοισθε,
105
αἴ κ᾽ ἐθέλῃς σὸν θυμὸν ἐρυκακέειν καὶ ἑταίρων,
ὁππότε κε πρῶτον πελάσῃς ἐυεργέα νῆα
Θρινακίῃ νήσῳ , προφυγὼν ἰοειδέα πόντον,
βοσκομένας δ᾽ εὕρητε βόας καὶ ἴφια μῆλα
Ἠελίου , ὃς πάντ᾽ ἐφορᾷ καὶ πάντ᾽ ἐπακούει.
110
τὰς εἰ μέν κ᾽ ἀσινέας ἐάᾳς νόστου τε μέδηαι,
καί κεν ἔτ᾽ εἰς Ἰθάκην κακά περ πάσχοντες ἵκοισθε:
εἰ δέ κε σίνηαι , τότε τοι τεκμαίρομ᾽ ὄλεθρον,
νηί τε καὶ ἑτάροις . αὐτὸς δ᾽ εἴ πέρ κεν ἀλύξῃς,
ὀψὲ κακῶς νεῖαι , ὀλέσας ἄπο πάντας ἑταίρους,
115
νηὸς ἐπ᾽ ἀλλοτρίης : δήεις δ᾽ ἐν πήματα οἴκῳ,
ἄνδρας ὑπερφιάλους , οἵ τοι βίοτον κατέδουσι
μνώμενοι ἀντιθέην ἄλοχον καὶ ἕδνα διδόντες.
ἀλλ᾽ τοι κείνων γε βίας ἀποτίσεαι ἐλθών:
αὐτὰρ ἐπὴν μνηστῆρας ἐνὶ μεγάροισι τεοῖσι
120
κτείνῃς ἠὲ δόλῳ ἀμφαδὸν ὀξέι χαλκῷ,