Ὀδύσσεια, Alpheios version. Enhanced TEI with Syntax Diagrams
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
331
ἰχθῦς ὄρνιθάς τε , φίλας ὅ τι χεῖρας ἵκοιτο,
332
γναμπτοῖς ἀγκίστροισιν , ἔτειρε δὲ γαστέρα λιμός:
333
δὴ τότ᾽ ἐγὼν ἀνὰ νῆσον ἀπέστιχον , ὄφρα θεοῖσιν
334
εὐξαίμην , εἴ τίς μοι ὁδὸν φήνειε νέεσθαι.
335
ἀλλ᾽ ὅτε δὴ διὰ νήσου ἰὼν ἤλυξα ἑταίρους,
336
χεῖρας νιψάμενος , ὅθ᾽ ἐπὶ σκέπας ἦν ἀνέμοιο,
337
ἠρώμην πάντεσσι θεοῖς οἳ Ὄλυμπον ἔχουσιν:
338
οἱ δ᾽ ἄρα μοι γλυκὺν ὕπνον ἐπὶ βλεφάροισιν ἔχευαν.
339
Εὐρύλοχος δ᾽ ἑτάροισι κακῆς ἐξήρχετο βουλῆς:
340
“‘κέκλυτέ
μευ
μύθων
κακά
περ
πάσχοντες
ἑταῖροι.
341
πάντες μὲν στυγεροὶ θάνατοι δειλοῖσι βροτοῖσι,
342
λιμῷ δ᾽ οἴκτιστον θανέειν καὶ πότμον ἐπισπεῖν.
343
ἀλλ᾽ ἄγετ᾽ , Ἠελίοιο βοῶν ἐλάσαντες ἀρίστας
344
ῥέξομεν ἀθανάτοισι , τοὶ οὐρανὸν εὐρὺν ἔχουσιν.
345
εἰ δέ κεν εἰς Ἰθάκην ἀφικοίμεθα , πατρίδα γαῖαν,
346
αἶψά κεν Ἠελίῳ Ὑπερίονι πίονα νηὸν
347
τεύξομεν , ἐν δέ κε θεῖμεν ἀγάλματα πολλὰ καὶ ἐσθλά.
348
εἰ δὲ χολωσάμενός τι βοῶν ὀρθοκραιράων
349
νῆ᾽ ἐθέλῃ ὀλέσαι , ἐπὶ δ᾽ ἕσπωνται θεοὶ ἄλλοι,
350
βούλομ᾽ ἅπαξ πρὸς κῦμα χανὼν ἀπὸ θυμὸν ὀλέσσαι,
351
ἢ δηθὰ στρεύγεσθαι ἐὼν ἐν νήσῳ ἐρήμῃ.’
352
“‘ὣς
ἔφατ᾽
Εὐρύλοχος , ἐπὶ
δ᾽
ᾔνεον
ἄλλοι
ἑταῖροι.
353
αὐτίκα δ᾽ Ἠελίοιο βοῶν ἐλάσαντες ἀρίστας
354
ἐγγύθεν , οὐ γὰρ τῆλε νεὸς κυανοπρῴροιο
355
βοσκέσκονθ᾽ ἕλικες καλαὶ βόες εὐρυμέτωποι:
356
τὰς δὲ περίστησάν τε καὶ εὐχετόωντο θεοῖσιν,
357
φύλλα δρεψάμενοι τέρενα δρυὸς ὑψικόμοιο:
358
οὐ γὰρ ἔχον κρῖ λευκὸν ἐυσσέλμου ἐπὶ νηός.
359
αὐτὰρ ἐπεί ῥ᾽ εὔξαντο καὶ ἔσφαξαν καὶ ἔδειραν,
360
μηρούς τ᾽ ἐξέταμον κατά τε κνίσῃ ἐκάλυψαν