Ὀδύσσεια, Alpheios version. Enhanced TEI with Syntax Diagrams
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
481
ἔκβαλον : αὐτὰρ ἐγὼ λιπόμην ἀκαχήμενος ἦτορ:
482
τοὺς δ᾽ Ἰθάκῃ ἐπέλασσε φέρων ἄνεμός τε καὶ ὕδωρ,
483
ἔνθα με Λαέρτης πρίατο κτεάτεσσιν ἑοῖσιν.
484
οὕτω τήνδε τε γαῖαν ἐγὼν ἴδον ὀφθαλμοῖσι.”
485
τὸν δ᾽ αὖ διογενὴς Ὀδυσεὺς ἠμείβετο μύθῳ:
486
“Εὔμαι᾽ , ἦ
μάλα
δή
μοι
ἐνὶ
φρεσὶ
θυμὸν
ὄρινας
487
ταῦτα ἕκαστα λέγων , ὅσα δὴ πάθες ἄλγεα θυμῷ.
488
ἀλλ᾽ ἦ τοι σοὶ μὲν παρὰ καὶ κακῷ ἐσθλὸν ἔθηκε
489
Ζεύς , ἐπεὶ ἀνδρὸς δώματ᾽ ἀφίκεο πολλὰ μογήσας
490
ἠπίου , ὃς δή τοι παρέχει βρῶσίν τε πόσιν τε
491
ἐνδυκέως , ζώεις δ᾽ ἀγαθὸν βίον : αὐτὰρ ἐγώ γε
492
πολλὰ βροτῶν ἐπὶ ἄστε᾽ ἀλώμενος ἐνθάδ᾽ ἱκάνω.”
493
ὣς οἱ μὲν τοιαῦτα πρὸς ἀλλήλους ἀγόρευον,
494
καδδραθέτην δ᾽ οὐ πολλὸν ἐπὶ χρόνον , ἀλλὰ μίνυνθα:
495
αἶψα γὰρ Ἠὼς ἦλθεν ἐΰθρονος . οἱ δ᾽ ἐπὶ χέρσου
496
Τηλεμάχου ἕταροι λύον ἱστία , κὰδ δ᾽ ἕλον ἱστὸν
497
καρπαλίμως , τὴν δ᾽ εἰς ὅρμον προέρυσσαν ἐρετμοῖς:
498
ἐκ δ᾽ εὐνὰς ἔβαλον , κατὰ δὲ πρυμνήσι᾽ ἔδησαν:
499
ἐκ δὲ καὶ αὐτοὶ βαῖνον ἐπὶ ῥηγμῖνι θαλάσσης,
500
δεῖπνόν τ᾽ ἐντύνοντο κερῶντό τε αἴθοπα οἶνον.
501
αὐτὰρ ἐπεὶ πόσιος καὶ ἐδητύος ἐξ ἔρον ἕντο,
502
τοῖσι δὲ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἤρχετο μύθων:
503
“ὑμεῖς
μὲν
νῦν
ἄστυδ᾽
ἐλαύνετε
νῆα
μέλαιναν,
504
αὐτὰρ ἐγὼν ἀγροὺς ἐπιείσομαι ἠδὲ βοτῆρας:
505
ἑσπέριος δ᾽ εἰς ἄστυ ἰδὼν ἐμὰ ἔργα κάτειμι.
506
ἠῶθεν δέ κεν ὔμμιν ὁδοιπόριον παραθείμην,
507
δαῖτ᾽ ἀγαθὴν κρειῶν τε καὶ οἴνου ἡδυπότοιο.”
508
τὸν δ᾽ αὖτε προσέειπε Θεοκλύμενος θεοειδής:
509
“πῆ
γὰρ
ἐγώ , φίλε
τέκνον , ἴω ; τεῦ
δώμαθ᾽
ἵκωμαι
510
ἀνδρῶν οἳ κραναὴν Ἰθάκην κάτα κοιρανέουσιν;