Ὀδύσσεια, Alpheios version. Enhanced TEI with Syntax Diagrams
πείθῃ ἐμῶν ἑτάρων , οἵ μοι Πύλον εἰς ἅμ᾽ ἕποντο:
καὶ νῦν μοι τὸν ξεῖνον ἄγων ἐν δώμασι σοῖσιν
ἐνδυκέως φιλέειν καὶ τιέμεν , εἰς κεν ἔλθω.”
τὸν δ᾽ αὖ Πείραιος δουρικλυτὸς ἀντίον ηὔδα:
545
Τηλέμαχ᾽ , εἰ γάρ κεν σὺ πολὺν χρόνον ἐνθάδε μίμνοι,
τόνδε τ᾽ ἐγὼ κομιῶ , ξενίων δέ οἱ οὐ ποθὴ ἔσται.”
ὣς εἰπὼν ἐπὶ νηὸς ἔβη , ἐκέλευσε δ᾽ ἑταίρους
αὐτούς τ᾽ ἀμβαίνειν ἀνά τε πρυμνήσια λῦσαι.
οἱ δ᾽ αἶψ᾽ εἴσβαινον καὶ ἐπὶ κληῗσι καθῖζον.
550
Τηλέμαχος δ᾽ ὑπὸ ποσσὶν ἐδήσατο καλὰ πέδιλα,
εἵλετο δ᾽ ἄλκιμον ἔγχος , ἀκαχμένον ὀξέϊ χαλκῷ,
νηὸς ἀπ᾽ ἰκριόφιν : τοὶ δὲ πρυμνήσι᾽ ἔλυσαν.
οἱ μὲν ἀνώσαντες πλέον ἐς πόλιν , ὡς ἐκέλευσε
Τηλέμαχος , φίλος υἱὸς Ὀδυσσῆος θείοιο:
555
τὸν δ᾽ ὦκα προβιβάντα πόδες φέρον , ὄφρ᾽ ἵκετ᾽ αὐλήν,
ἔνθα οἱ ἦσαν ὕες μάλα μυρίαι , ᾗσι συβώτης
ἐσθλὸς ἐὼν ἐνίαυεν , ἀνάκτεσιν ἤπια εἰδώς,