Ὀδύσσεια, Alpheios version. Enhanced TEI with Syntax Diagrams
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
212
ἠμὲν κυδῆναι θνητὸν βροτὸν ἠδὲ κακῶσαι.”
213
ὣς ἄρα φωνήσας κατ᾽ ἄρ᾽ ἕζετο , Τηλέμαχος δὲ
214
ἀμφιχυθεὶς πατέρ᾽ ἐσθλὸν ὀδύρετο , δάκρυα λείβων,
215
ἀμφοτέροισι δὲ τοῖσιν ὑφ᾽ ἵμερος ὦρτο γόοιο:
216
κλαῖον δὲ λιγέως , ἀδινώτερον ἤ τ᾽ οἰωνοί,
217
φῆναι ἢ αἰγυπιοὶ γαμψώνυχες , οἷσί τε τέκνα
218
ἀγρόται ἐξείλοντο πάρος πετεηνὰ γενέσθαι:
219
ὣς ἄρα τοί γ᾽ ἐλεεινὸν ὑπ᾽ ὀφρύσι δάκρυον εἶβον.
220
καί νύ κ᾽ ὀδυρομένοισιν ἔδυ φάος ἠελίοιο,
221
εἰ μὴ Τηλέμαχος προσεφώνεεν ὃν πατέρ᾽ αἶψα:
222
“ποίῃ γὰρ νῦν δεῦρο , πάτερ φίλε , νηΐ σε ναῦται
223
ἤγαγον εἰς Ἰθάκην ; τίνες ἔμμεναι εὐχετόωντο;
224
οὐ μὲν γάρ τί σε πεζὸν ὀΐομαι ἐνθάδ᾽ ἱκέσθαι.”
225
τὸν δ᾽ αὖτε προσέειπε πολύτλας δῖος Ὀδυσσεύς:
226
“τοιγὰρ
ἐγώ
τοι , τέκνον , ἀληθείην
καταλέξω.
227
Φαίηκές μ᾽ ἄγαγον ναυσίκλυτοι , οἵ τε καὶ ἄλλους
228
ἀνθρώπους πέμπουσιν , ὅτις σφέας εἰσαφίκηται:
229
καί μ᾽ εὕδοντ᾽ ἐν νηῒ θοῇ ἐπὶ πόντον ἄγοντες
230
κάτθεσαν εἰς Ἰθάκην , ἔπορον δέ μοι ἀγλαὰ δῶρα,
231
χαλκόν τε χρυσόν τε ἅλις ἐσθῆτά θ᾽ ὑφαντήν.
232
καὶ τὰ μὲν ἐν σπήεσσι θεῶν ἰότητι κέονται:
233
νῦν αὖ δεῦρ᾽ ἱκόμην ὑποθημοσύνῃσιν Ἀθήνης,
234
ὄφρα κε δυσμενέεσσι φόνου πέρι βουλεύσωμεν.
235
ἀλλ᾽ ἄγε μοι μνηστῆρας ἀριθμήσας κατάλεξον,
236
ὄφρ᾽ εἰδέω ὅσσοι τε καὶ οἵ τινες ἀνέρες εἰσί:
237
καί κεν ἐμὸν κατὰ θυμὸν ἀμύμονα μερμηρίξας
238
φράσσομαι , ἤ κεν νῶϊ δυνησόμεθ᾽ ἀντιφέρεσθαι
239
μούνω ἄνευθ᾽ ἄλλων , ἦ καὶ διζησόμεθ᾽ ἄλλους.”
240
τὸν δ᾽ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα:
241
“ὦ
πάτερ , ἦ
τοι
σεῖο
μέγα
κλέος
αἰὲν
ἄκουον,