Reading Center

ἦμος δ᾽ ἠριγένεια φάνη ῥοδοδάκτυλος Ἠώς,

δὴ τότ᾽ ἔπειθ᾽ ὑπὸ ποσσὶν ἐδήσατο καλὰ πέδιλα

Τηλέμαχος , φίλος υἱὸς Ὀδυσσῆος θείοιο,

εἵλετο δ᾽ ἄλκιμον ἔγχος , ὅ οἱ παλάμηφιν ἀρήρει,

ἄστυδε ἱέμενος , καὶ ἑὸν προσέειπε συβώτην:

“ἄττ᾽ , ἦ τοι μὲν ἐγὼν εἶμ᾽ ἐς πόλιν , ὄφρα με μήτηρ

ὄψεται : οὐ γάρ μιν πρόσθεν παύσεσθαι ὀΐω

κλαυθμοῦ τε στυγεροῖο γόοιό τε δακρυόεντος,

πρίν γ᾽ αὐτόν με ἴδηται : ἀτὰρ σοί γ᾽ ὧδ᾽ ἐπιτέλλω.

τὸν ξεῖνον δύστηνον ἄγ᾽ ἐς πόλιν , ὄφρ᾽ ἂν ἐκεῖθι

δαῖτα πτωχεύῃ : δώσει δέ οἱ ὅς κ᾽ ἐθέλῃσι

πύρνον καὶ κοτύλην : ἐμὲ δ᾽ οὔ πως ἔστιν ἅπαντας

ἀνθρώπους ἀνέχεσθαι , ἔχοντά περ ἄλγεα θυμῷ:

ὁ ξεῖνος δ᾽ εἴ περ μάλα μηνίει , ἄλγιον αὐτῷ

ἔσσεται : ἦ γὰρ ἐμοὶ φίλ᾽ ἀληθέα μυθήσασθαι.”

τὸν δ᾽ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς:

“ὦ φίλος , οὐδέ τοι αὐτὸς ἐρύκεσθαι μενεαίνω:

πτωχῷ βέλτερόν ἐστι κατὰ πτόλιν ἠὲ κατ᾽ ἀγροὺς

δαῖτα πτωχεύειν : δώσει δέ μοι ὅς κ᾽ ἐθέλῃσιν.

οὐ γὰρ ἐπὶ σταθμοῖσι μένειν ἔτι τηλίκος εἰμί,

ὥστ᾽ ἐπιτειλαμένῳ σημάντορι πάντα πιθέσθαι.

ἀλλ᾽ ἔρχευ : ἐμὲ δ᾽ ἄξει ἀνὴρ ὅδε , τὸν σὺ κελεύεις,

αὐτίκ᾽ ἐπεί κε πυρὸς θερέω ἀλέη τε γένηται.

αἰνῶς γὰρ τάδε εἵματ᾽ ἔχω κακά : μή με δαμάσσῃ

στίβη ὑπηοίη : ἕκαθεν δέ τε ἄστυ φάτ᾽ εἶναι.”

ὣς φάτο , Τηλέμαχος δὲ διὰ σταθμοῖο βεβήκει,

κραιπνὰ ποσὶ προβιβάς , κακὰ δὲ μνηστῆρσι φύτευεν.

αὐτὰρ ἐπεί ῥ᾽ ἵκανε δόμους εὖ ναιετάοντας,

ἔγχος μέν ῥ᾽ ἔστησε φέρων πρὸς κίονα μακρήν,

αὐτὸς δ᾽ εἴσω ἴεν καὶ ὑπέρβη λάϊνον οὐδόν.