Ὀδύσσεια, Alpheios version. Enhanced TEI with Syntax Diagrams
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
121
ὅττευ χρηΐζων ἱκόμην Λακεδαίμονα δῖαν:
122
αὐτὰρ ἐγὼ τῷ πᾶσαν ἀληθείην κατέλεξα:
123
καὶ τότε δή με ἔπεσσιν ἀμειβόμενος προσέειπεν:
124
“ὢ
πόποι , ἦ
μάλα
δὴ
κρατερόφρονος
ἀνδρὸς
ἐν
εὐνῇ
125
ἤθελον εὐνηθῆναι , ἀνάλκιδες αὐτοὶ ἐόντες.
126
ὡς δ᾽ ὁπότ᾽ ἐν ξυλόχῳ ἔλαφος κρατεροῖο λέοντος
127
νεβροὺς κοιμήσασα νεηγενέας γαλαθηνοὺς
128
κνημοὺς ἐξερέῃσι καὶ ἄγκεα ποιήεντα
129
βοσκομένη , ὁ δ᾽ ἔπειτα ἑὴν εἰσήλυθεν εὐνήν,
130
ἀμφοτέροισι δὲ τοῖσιν ἀεικέα πότμον ἐφῆκεν,
131
ὣς Ὀδυσεὺς κείνοισιν ἀεικέα πότμον ἐφήσει.
132
αἲ γάρ , Ζεῦ τε πάτερ καὶ Ἀθηναίη καὶ Ἄπολλον,
133
τοῖος ἐὼν οἷός ποτ᾽ ἐϋκτιμένῃ ἐνὶ Λέσβῳ
134
ἐξ ἔριδος Φιλομηλεΐδῃ ἐπάλαισεν ἀναστάς,
135
κὰδ δ᾽ ἔβαλε κρατερῶς , κεχάροντο δὲ πάντες Ἀχαιοί,
136
τοῖος ἐὼν μνηστῆρσιν ὁμιλήσειεν Ὀδυσσεύς:
137
πάντες κ᾽ ὠκύμοροί τε γενοίατο πικρόγαμοί τε.
138
ταῦτα δ᾽ ἅ μ᾽ εἰρωτᾷς καὶ λίσσεαι , οὐκ ἂν ἐγώ γε
139
ἄλλα παρὲξ εἴποιμι παρακλιδὸν οὐδ᾽ ἀπατήσω,
140
ἀλλὰ τὰ μέν μοι ἔειπε γέρων ἅλιος νημερτής,
141
τῶν οὐδέν τοι ἐγὼ κρύψω ἔπος οὐδ᾽ ἐπικεύσω.
142
φῆ μιν ὅ γ᾽ ἐν νήσῳ ἰδέειν κρατέρ᾽ ἄλγε᾽ ἔχοντα,
143
νύμφης ἐν μεγάροισι Καλυψοῦς , ἥ μιν ἀνάγκῃ
144
ἴσχει : ὁ δ᾽ οὐ δύναται ἣν πατρίδα γαῖαν ἱκέσθαι.
145
οὐ γάρ οἱ πάρα νῆες ἐπήρετμοι καὶ ἑταῖροι,
146
οἵ κέν μιν πέμποιεν ἐπ᾽ εὐρέα νῶτα θαλάσσησ”
147
“ὣς
ἔφατ᾽
Ἀτρεΐδης , δουρικλειτὸς
Μενέλαος.
148
ταῦτα τελευτήσας νεόμην : ἔδοσαν δέ μοι οὖρον
149
ἀθάνατοι , τοί μ᾽ ὦκα φίλην ἐς πατρίδ᾽ ἔπεμψαν.”
150
ὣς φάτο , τῇ δ᾽ ἄρα θυμὸν ἐνὶ στήθεσσιν ὄρινε.