Ὀδύσσεια, Alpheios version. Enhanced TEI with Syntax Diagrams
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
211
νυμφάων , ὅθι πάντες ἐπιρρέζεσκον ὁδῖται:
212
ἔνθα σφέας ἐκίχαν᾽ υἱὸς Δολίοιο Μελανθεὺς
213
αἶγας ἄγων , αἳ πᾶσι μετέπρεπον αἰπολίοισι,
214
δεῖπνον μνηστήρεσσι : δύω δ᾽ ἅμ᾽ ἕποντο νομῆες.
215
τοὺς δὲ ἰδὼν νείκεσσεν ἔπος τ᾽ ἔφατ᾽ ἔκ τ᾽ ὀνόμαζεν,
216
ἔκπαγλον καὶ ἀεικές : ὄρινε δὲ κῆρ Ὀδυσῆος:
217
“νῦν
μὲν
δὴ
μάλα
πάγχυ
κακὸς
κακὸν
ἡγηλάζει,
218
ὡς αἰεὶ τὸν ὁμοῖον ἄγει θεὸς ὡς τὸν ὁμοῖν.
219
πῇ δὴ τόνδε μολοβρὸν ἄγεις , ἀμέγαρτε συβῶτα,
220
πτωχὸν ἀνιηρόν δαιτῶν ἀπολυμαντῆρα;
221
ὃς πολλῇς φλιῇσι παραστὰς θλίψεται ὤμους,
222
αἰτίζων ἀκόλους , οὐκ ἄορας οὐδὲ λέβητας:
223
τόν κ᾽ εἴ μοι δοίης σταθμῶν ῥυτῆρα γενέσθαι
224
σηκοκόρον τ᾽ ἔμεναι θαλλόν τ᾽ ἐρίφοισι φορῆναι,
225
καί κεν ὀρὸν πίνων μεγάλην ἐπιγουνίδα θεῖτο.
226
ἀλλ᾽ ἐπεὶ οὖν δὴ ἔργα κάκ᾽ ἔμμαθεν , οὐκ ἐθελήσει
227
ἔργον ἐποίχεσθαι , ἀλλὰ πτώσσων κατὰ δῆμον
228
βούλεται αἰτίζων βόσκειν ἣν γαστέρ᾽ ἄναλτον.
229
ἀλλ᾽ ἔκ τοι ἐρέω , τὸ δὲ καὶ τετελεσμένον ἔσται:
230
αἴ κ᾽ ἔλθῃ πρὸς δώματ᾽ Ὀδυσσῆος θείοιο,
231
πολλά οἱ ἀμφὶ κάρη σφέλα ἀνδρῶν ἐκ παλαμάων
232
πλευραὶ ἀποτρίψουσι δόμον κάτα βαλλομένοιο.”
233
ὣς φάτο , καὶ παριὼν λὰξ ἔνθορεν ἀφραδίῃσιν
234
ἰσχίῳ : οὐδέ μιν ἐκτὸς ἀταρπιτοῦ ἐστυφέλιξεν,
235
ἀλλ᾽ ἔμεν᾽ ἀσφαλέως : ὁ δὲ μερμήριξεν Ὀδυσσεὺς
236
ἠὲ μεταΐξας ῥοπάλῳ ἐκ θυμὸν ἕλοιτο,
237
ἦ πρὸς γῆν ἐλάσειε κάρη ἀμφουδὶς ἀείρας.
238
ἀλλ᾽ ἐπετόλμησε , φρεσὶ δ᾽ ἔσχετο : τὸν δὲ συβώτης
239
νείκεσ᾽ ἐσάντα ἰδών , μέγα δ᾽ εὔξατο χεῖρας ἀνασχών:
240
“νύμφαι
κρηναῖαι , κοῦραι
Διός , εἴ
ποτ᾽
Ὀδυσσεὺς