Reading Center

ὣς φάτο , καὶ σπείσας ἔπιεν μελιηδέα οἶνον,

ἂψ δ᾽ ἐν χερσὶν ἔθηκε δέπας κοσμήτορι λαῶν.

αὐτὰρ ὁ βῆ διὰ δῶμα φίλον τετιημένος ἦτορ,

νευστάζων κεφαλῇ : δὴ γὰρ κακὸν ὄσσετο θυμός.

ἀλλ᾽ οὐδ᾽ ὣς φύγε κῆρα : πέδησε δὲ καὶ τὸν Ἀθήνη

Τηλεμάχου ὑπὸ χερσὶ καὶ ἔγχεϊ ἶφι δαμῆναι.

ἂψ δ᾽ αὖτις κατ᾽ ἄρ᾽ ἕζετ᾽ ἐπὶ θρόνου ἔνθεν ἀνέστη.

τῇ δ᾽ ἄρ᾽ ἐπὶ φρεσὶ θῆκε θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη,

κούρῃ Ἰκαρίοιο , περίφρονι Πηνελοπείῃ,

μνηστήρεσσι φανῆναι , ὅπως πετάσειε μάλιστα

θυμὸν μνηστήρων ἰδὲ τιμήεσσα γένοιτο

μᾶλλον πρὸς πόσιός τε καὶ υἱέος ἢ πάρος ἦεν.

ἀχρεῖον δ᾽ ἐγέλασσεν ἔπος τ᾽ ἔφατ᾽ ἔκ τ᾽ ὀνόμαζεν:

“Εὐρυνόμη , θυμός μοι ἐέλδεται , οὔ τι πάρος γε,

μνηστήρεσσι φανῆναι , ἀπεχθομένοισί περ ἔμπης:

παιδὶ δέ κεν εἴποιμι ἔπος , τό κε κέρδιον εἴη,

μὴ πάντα μνηστῆρσιν ὑπερφιάλοισιν ὁμιλεῖν,

οἵ τ᾽ εὖ μὲν βάζουσι , κακῶς δ᾽ ὄπιθεν φρονέουσι.”

τὴν δ᾽ αὖτ᾽ Εὐρυνόμη ταμίη πρὸς μῦθον ἔειπεν:

“ναὶ δὴ ταῦτά γε πάντα , τέκος , κατὰ μοῖραν ἔειπες.

ἀλλ᾽ ἴθι καὶ σῷ παιδὶ ἔπος φάο μηδ᾽ ἐπίκευθε,

χρῶτ᾽ ἀπονιψαμένη καὶ ἐπιχρίσασα παρειάς:

μηδ᾽ οὕτω δακρύοισι πεφυρμένη ἀμφὶ πρόσωπα

ἔρχευ , ἐπεὶ κάκιον πενθήμεναι ἄκριτον αἰεί.

ἤδη μὲν γάρ τοι παῖς τηλίκος , ὃν σὺ μάλιστα

ἠρῶ ἀθανάτοισι γενειήσαντα ἰδέσθαι.”

τὴν δ᾽ αὖτε προσέειπε περίφρων Πηνελόπεια:

“Εὐρυνόμη , μὴ ταῦτα παραύδα , κηδομένη περ,

χρῶτ᾽ ἀπονίπτεσθαι καὶ ἐπιχρίεσθαι ἀλοιφῇ:

ἀγλαΐην γὰρ ἐμοί γε θεοί , τοὶ Ὄλυμπον ἔχουσιν,