Ὀδύσσεια, Alpheios version. Enhanced TEI with Syntax Diagrams
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
91
ἢ ἐλάσει᾽ ὥς μιν ψυχὴ λίποι αὖθι πεσόντα,
92
ἦέ μιν ἦκ᾽ ἐλάσειε τανύσσειέν τ᾽ ἐπὶ γαίῃ.
93
ὧδε δέ οἱ φρονέοντι δοάσσατο κέρδιον εἶναι,
94
ἦκ᾽ ἐλάσαι , ἵνα μή μιν ἐπιφρασσαίατ᾽ Ἀχαιοί.
95
δὴ τότ᾽ ἀνασχομένω ὁ μὲν ἤλασε δεξιὸν ὦμον
96
Ἶρος , ὁ δ᾽ αὐχέν᾽ ἔλασσεν ὑπ᾽ οὔατος , ὀστέα δ᾽ εἴσω
97
ἔθλασεν : αὐτίκα δ᾽ ἦλθε κατὰ στόμα φοίνιον αἷμα,
98
κὰδ δ᾽ ἔπεσ᾽ ἐν κονίῃσι μακών , σὺν δ᾽ ἤλασ᾽ ὀδόντας
99
λακτίζων ποσὶ γαῖαν : ἀτὰρ μνηστῆρες ἀγαυοὶ
100
χεῖρας ἀνασχόμενοι γέλῳ ἔκθανον . αὐτὰρ Ὀδυσσεὺς
101
ἕλκε διὲκ προθύροιο λαβὼν ποδός , ὄφρ᾽ ἵκετ᾽ αὐλήν,
102
αἰθούσης τε θύρας : καί μιν ποτὶ ἑρκίον αὐλῆς
103
εἷσεν ἀνακλίνας : σκῆπτρον δέ οἱ ἔμβαλε χειρί,
104
καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα:
105
“ἐνταυθοῖ
νῦν
ἧσο
σύας
τε
κύνας
τ᾽
ἀπερύκων,
106
μηδὲ σύ γε ξείνων καὶ πτωχῶν κοίρανος εἶναι
107
λυγρὸς ἐών , μή πού τι κακὸν καὶ μεῖζον ἐπαύρῃ.”
108
ἦ ῥα καὶ ἀμφ᾽ ὤμοισιν ἀεικέα βάλλετο πήρην,
109
πυκνὰ ῥωγαλέην : ἐν δὲ στρόφος ἦεν ἀορτήρ.
110
ἂψ δ᾽ ὅ γ᾽ ἐπ᾽ οὐδὸν ἰὼν κατ᾽ ἄρ᾽ ἕζετο : τοὶ δ᾽ ἴσαν εἴσω
111
ἡδὺ γελώοντες καὶ δεικανόωντ᾽ ἐπέεσσι:
112
“Ζεύς
τοι
δοίη , ξεῖνε , καὶ
ἀθάνατοι
θεοὶ
ἄλλοι,
113
ὅττι μάλιστ᾽ ἐθέλεις καί τοι φίλον ἔπλετο θυμῷ,
114
ὃς τοῦτον τὸν ἄναλτον ἀλητεύειν ἀπέπαυσας
115
ἐν δήμῳ : τάχα γάρ μιν ἀνάξομεν ἤπειρόνδε
116
εἰς Ἔχετον βασιλῆα , βροτῶν δηλήμονα πάντων.”
117
ὣς ἄρ᾽ ἔφαν , χαῖρεν δὲ κλεηδόνι δῖος Ὀδυσσεύς.
118
Ἀντίνοος δ᾽ ἄρα οἱ μεγάλην παρὰ γαστέρα θῆκεν,
119
ἐμπλείην κνίσης τε καὶ αἵματος : Ἀμφίνομος δὲ
120
ἄρτους ἐκ κανέοιο δύω παρέθηκεν ἀείρας