Ὀδύσσεια, Alpheios version. Enhanced TEI with Syntax Diagrams
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
211
ὀφθαλμοὶ δ᾽ ὡς εἰ κέρα ἕστασαν ἠὲ σίδηρος
212
ἀτρέμας ἐν βλεφάροισι : δόλῳ δ᾽ ὅ γε δάκρυα κεῦθεν.
213
ἡ δ᾽ ἐπεὶ οὖν τάρφθη πολυδακρύτοιο γόοιο,
214
ἐξαῦτίς μιν ἔπεσσιν ἀμειβομένη προσέειπε:
215
“νῦν
μὲν
δή
σευ , ξεῖνέ
γ᾽ , ὀΐω
πειρήσεσθαι,
216
εἰ ἐτεὸν δὴ κεῖθι σὺν ἀντιθέοις ἑτάροισι
217
ξείνισας ἐν μεγάροισιν ἐμὸν πόσιν , ὡς ἀγορεύεις.
218
εἰπέ μοι ὁπποῖ᾽ ἄσσα περὶ χροῒ εἵματα ἕστο,
219
αὐτός θ᾽ οἷος ἔην , καὶ ἑταίρους , οἵ οἱ ἕποντο.”
220
τὴν δ᾽ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς:
221
“ὦ
γύναι , ἀργαλέον
τόσσον
χρόνον
ἀμφὶς
ἐόντα
222
εἰπέμεν : ἤδη γάρ οἱ ἐεικοστὸν ἔτος ἐστὶν
223
ἐξ οὗ κεῖθεν ἔβη καὶ ἐμῆς ἀπελήλυθε πάτρης:
224
αὐτάρ τοι ἐρέω ὥς μοι ἰνδάλλεται ἦτορ.
225
χλαῖναν πορφυρέην οὔλην ἔχε δῖος Ὀδυσσεύς,
226
διπλῆν : αὐτάρ οἱ περόνη χρυσοῖο τέτυκτο
227
αὐλοῖσιν διδύμοισι : πάροιθε δὲ δαίδαλον ἦεν:
228
ἐν προτέροισι πόδεσσι κύων ἔχε ποικίλον ἐλλόν,
229
ἀσπαίροντα λάων : τὸ δὲ θαυμάζεσκον ἅπαντες,
230
ὡς οἱ χρύσεοι ἐόντες ὁ μὲν λάε νεβρὸν ἀπάγχων,
231
αὐτὰρ ὁ ἐκφυγέειν μεμαὼς ἤσπαιρε πόδεσσι.
232
τὸν δὲ χιτῶν᾽ ἐνόησα περὶ χροῒ σιγαλόεντα,
233
οἷόν τε κρομύοιο λοπὸν κάτα ἰσχαλέοιο:
234
τὼς μὲν ἔην μαλακός , λαμπρὸς δ᾽ ἦν ἠέλιος ὥς:
235
ἦ μὲν πολλαί γ᾽ αὐτὸν ἐθηήσαντο γυναῖκες.
236
ἄλλο δέ τοι ἐρέω , σὺ δ᾽ ἐνὶ φρεσὶ βάλλεο σῇσιν:
237
οὐκ οἶδ᾽ ἢ τάδε ἕστο περὶ χροῒ οἴκοθ᾽ Ὀδυσσεύς,
238
ἦ τις ἑταίρων δῶκε θοῆς ἐπὶ νηὸς ἰόντι,
239
ἤ τίς που καὶ ξεῖνος , ἐπεὶ πολλοῖσιν Ὀδυσσεὺς
240
ἔσκε φίλος : παῦροι γὰρ Ἀχαιῶν ἦσαν ὁμοῖοι.