Reading Center

ὣς ἄρ᾽ ἔφη , γρηῢς δὲ κατέσχετο χερσὶ πρόσωπα,

δάκρυα δ᾽ ἔκβαλε θερμά , ἔπος δ᾽ ὀλοφυδνὸν ἔειπεν:

“ὤ μοι ἐγὼ σέο , τέκνον , ἀμήχανος : ἦ σε περὶ Ζεὺς

ἀνθρώπων ἤχθηρε θεουδέα θυμὸν ἔχοντα.

οὐ γάρ πώ τις τόσσα βροτῶν Διὶ τερπικεραύνῳ

πίονα μηρί᾽ ἔκη᾽ οὐδ᾽ ἐξαίτους ἑκατόμβας,

ὅσσα σὺ τῷ ἐδίδους , ἀρώμενος ἧος ἵκοιο

γῆράς τε λιπαρὸν θρέψαιό τε φαίδιμον υἱόν:

νῦν δέ τοι οἴῳ πάμπαν ἀφείλετο νόστιμον ἦμαρ.

οὕτω που καὶ κείνῳ ἐφεψιόωντο γυναῖκες

ξείνων τηλεδαπῶν , ὅτε τευ κλυτὰ δώμαθ᾽ ἵκοιτο,

ὡς σέθεν αἱ κύνες αἵδε καθεψιόωνται ἅπασαι,

τάων νῦν λώβην τε καὶ αἴσχεα πόλλ᾽ ἀλεείνων

οὐκ ἐάας νίζειν : ἐμὲ δ᾽ οὐκ ἀέκουσαν ἄνωγε

κούρη Ἰκαρίοιο , περίφρων Πηνελόπεια.

τῷ σε πόδας νίψω ἅμα τ᾽ αὐτῆς Πηνελοπείης

καὶ σέθεν εἵνεκ᾽ , ἐπεί μοι ὀρώρεται ἔνδοθι θυμὸς

κήδεσιν . ἀλλ᾽ ἄγε νῦν ξυνίει ἔπος , ὅττι κεν εἴπω:

πολλοὶ δὴ ξεῖνοι ταλαπείριοι ἐνθάδ᾽ ἵκοντο,

ἀλλ᾽ οὔ πώ τινά φημι ἐοικότα ὧδε ἰδέσθαι

ὡς σὺ δέμας φωνήν τε πόδας τ᾽ Ὀδυσῆϊ ἔοικας.”

τὴν δ᾽ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς:

“ὦ γρηῦ , οὕτω φασὶν ὅσοι ἴδον ὀφθαλμοῖσιν

ἡμέας ἀμφοτέρους , μάλα εἰκέλω ἀλλήλοιϊν

ἔμμεναι , ὡς σύ περ αὐτὴ ἐπιφρονέουσ᾽ ἀγορεύεις.”

ὣς ἄρ᾽ ἔφη , γρηῢς δὲ λέβηθ᾽ ἕλε παμφανόωντα

τοῦ πόδας ἐξαπένιζεν , ὕδωρ δ᾽ ἐνεχεύατο πουλὺ

ψυχρόν , ἔπειτα δὲ θερμὸν ἐπήφυσεν . αὐτὰρ Ὀδυσσεὺς

ἷζεν ἐπ᾽ ἐσχαρόφιν , ποτὶ δὲ σκότον ἐτράπετ᾽ αἶψα:

αὐτίκα γὰρ κατὰ θυμὸν ὀΐσατο , μή ἑ λαβοῦσα