Reading Center

αἱ δ᾽ ἀπὸ μὲν σῖτον πολὺν ᾕρεον ἠδὲ τραπέζας

καὶ δέπα , ἔνθεν ἄρ᾽ ἄνδρες ὑπερμενέοντες ἔπινον:

πῦρ δ᾽ ἀπὸ λαμπτήρων χαμάδις βάλον , ἄλλα δ᾽ ἐπ᾽ αὐτῶν

νήησαν ξύλα πολλά , φόως ἔμεν ἠδὲ θέρεσθαι.

ἡ δ᾽ Ὀδυσῆ᾽ ἐνένιπε Μελανθὼ δεύτερον αὖτις:

“ξεῖν᾽ , ἔτι καὶ νῦν ἐνθάδ᾽ ἀνιήσεις διὰ νύκτα

δινεύων κατὰ οἶκον , ὀπιπεύσεις δὲ γυναῖκας;

ἀλλ᾽ ἔξελθε θύραζε , τάλαν , καὶ δαιτὸς ὄνησο:

ἢ τάχα καὶ δαλῷ βεβλημένος εἶσθα θύραζε.”

τὴν δ᾽ ἄρ᾽ ὑπόδρα ἰδὼν προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς:

“δαιμονίη , τί μοι ὧδ᾽ ἐπέχεις κεκοτηότι θυμῷ;

ἦ ὅτι δὴ ῥυπόω , κακὰ δὲ χροῒ εἵματα εἷμαι,

πτωχεύω δ᾽ ἀνὰ δῆμον ; ἀναγκαίη γὰρ ἐπείγει.

τοιοῦτοι πτωχοὶ καὶ ἀλήμονες ἄνδρες ἔασι

καὶ γὰρ ἐγώ ποτε οἶκον ἐν ἀνθρώποισιν ἔναιον

ὄλβιος ἀφνειὸν καὶ πολλάκι δόσκον ἀλήτῃ,

τοίῳ ὁποῖος ἔοι καὶ ὅτευ κεχρημένος ἔλθοι:

ἦσαν δὲ δμῶες μάλα μυρίοι , ἄλλα τε πολλὰ

οἷσίν τ᾽ εὖ ζώουσι καὶ ἀφνειοὶ καλέονται.

ἀλλὰ Ζεὺς ἀλάπαξε Κρονίων : ἤθελε γάρ που:

τῷ νῦν μήποτε καὶ σύ , γύναι , ἀπὸ πᾶσαν ὀλέσσῃς

ἀγλαΐην , τῇ νῦν γε μετὰ δμῳῇσι κέκασσαι:

μή πώς τοι δέσποινα κοτεσσαμένη χαλεπήνῃ,

ἢ Ὀδυσεὺς ἔλθῃ : ἔτι γὰρ καὶ ἐλπίδος αἶσα.

εἰ δ᾽ ὁ μὲν ὣς ἀπόλωλε καὶ οὐκέτι νόστιμός ἐστιν,

ἀλλ᾽ ἤδη παῖς τοῖος Ἀπόλλωνός γε ἕκητι,

Τηλέμαχος : τὸν δ᾽ οὔ τις ἐνὶ μεγάροισι γυναικῶν

λήθει ἀτασθάλλουσ᾽ , ἐπεὶ οὐκέτι τηλίκος ἐστίν.”

ὣς φάτο , τοῦ δ᾽ ἤκουσε περίφρων Πηνελόπεια,

ἀμφίπολον δ᾽ ἐνένιπεν ἔπος τ᾽ ἔφατ᾽ ἔκ τ᾽ ὀνόμαζε: