Ὀδύσσεια, Alpheios version. Enhanced TEI with Syntax Diagrams
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
121
τάων οὔ τις ὁμοῖα νοήματα Πηνελοπείῃ
122
ᾔδη : ἀτὰρ μὲν τοῦτό γ᾽ ἐναίσιμον οὐκ ἐνόησε.
123
τόφρα γὰρ οὖν βίοτόν τε τεὸν καὶ κτήματ᾽ ἔδονται,
124
ὄφρα κε κείνη τοῦτον ἔχῃ νόον , ὅν τινά οἱ νῦν
125
ἐν στήθεσσι τιθεῖσι θεοί . μέγα μὲν κλέος αὐτῇ
126
ποιεῖτ᾽ , αὐτὰρ σοί γε ποθὴν πολέος βιότοιο.
127
ἡμεῖς δ᾽ οὔτ᾽ ἐπὶ ἔργα πάρος γ᾽ ἴμεν οὔτε πῃ ἄλλῃ,
128
πρίν γ᾽ αὐτὴν γήμασθαι Ἀχαιῶν ᾧ κ᾽ ἐθέλῃσι.”
129
τὸν δ᾽ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα:
130
“Ἀντίνο᾽ , οὔ
πως
ἔστι
δόμων
ἀέκουσαν
ἀπῶσαι
131
ἥ μ᾽ ἔτεχ᾽ , ἥ μ᾽ ἔθρεψε : πατὴρ δ᾽ ἐμὸς ἄλλοθι γαίης,
132
ζώει ὅ γ᾽ ἦ τέθνηκε : κακὸν δέ με πόλλ᾽ ἀποτίνειν
133
Ἰκαρίῳ , αἴ κ᾽ αὐτὸς ἑκὼν ἀπὸ μητέρα πέμψω.
134
ἐκ γὰρ τοῦ πατρὸς κακὰ πείσομαι , ἄλλα δὲ δαίμων
135
δώσει , ἐπεὶ μήτηρ στυγερὰς ἀρήσετ᾽ ἐρινῦς
136
οἴκου ἀπερχομένη : νέμεσις δέ μοι ἐξ ἀνθρώπων
137
ἔσσεται : ὣς οὐ τοῦτον ἐγώ ποτε μῦθον ἐνίψω.
138
ὑμέτερος δ᾽ εἰ μὲν θυμὸς νεμεσίζεται αὐτῶν,
139
ἔξιτέ μοι μεγάρων , ἄλλας δ᾽ ἀλεγύνετε δαῖτας
140
ὑμὰ κτήματ᾽ ἔδοντες ἀμειβόμενοι κατὰ οἴκους.
141
εἰ δ᾽ ὑμῖν δοκέει τόδε λωίτερον καὶ ἄμεινον
142
ἔμμεναι , ἀνδρὸς ἑνὸς βίοτον νήποινον ὀλέσθαι,
143
κείρετ᾽ : ἐγὼ δὲ θεοὺς ἐπιβώσομαι αἰὲν ἐόντας,
144
αἴ κέ ποθι Ζεὺς δῷσι παλίντιτα ἔργα γενέσθαι.
145
νήποινοί κεν ἔπειτα δόμων ἔντοσθεν ὄλοισθε.”
146
“ὣς
φάτο
Τηλέμαχος , τῷ
δ᾽
αἰετὼ
εὐρύοπα
Ζεὺς
147
ὑψόθεν ἐκ κορυφῆς ὄρεος προέηκε πέτεσθαι.
148
τὼ δ᾽ ἕως μέν ῥ᾽ ἐπέτοντο μετὰ πνοιῇς ἀνέμοιο
149
πλησίω ἀλλήλοισι τιταινομένω πτερύγεσσιν:
150
ἀλλ᾽ ὅτε δὴ μέσσην ἀγορὴν πολύφημον ἱκέσθην,