Ὀδύσσεια, Alpheios version. Enhanced TEI with Syntax Diagrams
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
121
ἔκλιν᾽ ἑστάμεναι , πρὸς ἐνώπια παμφανόωντα,
122
αὐτὸς δ᾽ ἀμφ᾽ ὤμοισι σάκος θέτο τετραθέλυμνον,
123
κρατὶ δ᾽ ἐπ᾽ ἰφθίμῳ κυνέην εὔτυκτον ἔθηκεν,
124
ἵππουριν , δεινὸν δὲ λόφος καθύπερθεν ἔνευεν:
125
εἵλετο δ᾽ ἄλκιμα δοῦρε δύω κεκορυθμένα χαλκῷ.
126
ὀρσοθύρη δέ τις ἔσκεν ἐϋδμήτῳ ἐνὶ τοίχῳ,
127
ἀκρότατον δὲ παρ᾽ οὐδὸν ἐϋσταθέος μεγάροιο
128
ἦν ὁδὸς ἐς λαύρην , σανίδες δ᾽ ἔχον εὖ ἀραρυῖαι.
129
τὴν δ᾽ Ὀδυσεὺς φράζεσθαι ἀνώγει δῖον ὑφορβὸν
130
ἑσταότ᾽ ἄγχ᾽ αὐτῆς : μία δ᾽ οἴη γίγνετ᾽ ἐφορμή.
131
τοῖς δ᾽ Ἀγέλεως μετέειπεν , ἔπος πάντεσσι πιφαύσκων:
132
“ὦ
φίλοι , οὐκ
ἂν
δή
τις
ἀν᾽
ὀρσοθύρην
ἀναβαίη
133
καὶ εἴποι λαοῖσι , βοὴ δ᾽ ὤκιστα γένοιτο;
134
τῷ κε τάχ᾽ οὗτος ἀνὴρ νῦν ὕστατα τοξάσσαιτο.”
135
τὸν δ᾽ αὖτε προσέειπε Μελάνθιος , αἰπόλος αἰγῶν:
136
“οὔ
πως
ἔστ᾽ , Ἀγέλαε
διοτρεφές : ἄγχι
γὰρ
αἰνῶς
137
αὐλῆς καλὰ θύρετρα καὶ ἀργαλέον στόμα λαύρης:
138
καί χ᾽ εἷς πάντας ἐρύκοι ἀνήρ , ὅς τ᾽ ἄλκιμος εἴη.
139
ἀλλ᾽ ἄγεθ᾽ , ὑμῖν τεύχε᾽ ἐνείκω θωρηχθῆναι
140
ἐκ θαλάμου : ἔνδον γάρ , ὀΐομαι , οὐδέ πη ἄλλῃ
141
τεύχεα κατθέσθην Ὀδυσεὺς καὶ φαίδιμος υἱός.”
142
ὣς εἰπὼν ἀνέβαινε Μελάνθιος , αἰπόλος αἰγῶν,
143
εἰς θαλάμους Ὀδυσῆος ἀνὰ ῥῶγας μεγάροιο.
144
ἔνθεν δώδεκα μὲν σάκε᾽ ἔξελε , τόσσα δὲ δοῦρα
145
καὶ τόσσας κυνέας χαλκήρεας ἱπποδασείας:
146
βῆ δ᾽ ἴμεναι , μάλα δ᾽ ὦκα φέρων μνηστῆρσιν ἔδωκεν.
147
καὶ τότ᾽ Ὀδυσσῆος λύτο γούνατα καὶ φίλον ἦτορ,
148
ὡς περιβαλλομένους ἴδε τεύχεα χερσί τε δοῦρα
149
μακρὰ τινάσσοντας : μέγα δ᾽ αὐτῷ φαίνετο ἔργον.
150
αἶψα δὲ Τηλέμαχον ἔπεα πτερόεντα προσηύδα: