Reading Center

ἐν δὲ γυνὴ Σικελὴ γρηῢς πέλεν , ἥ ῥα γέροντα

ἐνδυκέως κομέεσκεν ἐπ᾽ ἀγροῦ , νόσφι πόληος.

ἔνθ᾽ Ὀδυσεὺς δμώεσσι καὶ υἱέϊ μῦθον ἔειπεν:

“ὑμεῖς μὲν νῦν ἔλθετ᾽ ἐϋκτίμενον δόμον εἴσω,

δεῖπνον δ᾽ αἶψα συῶν ἱερεύσατε ὅς τις ἄριστος:

αὐτὰρ ἐγὼ πατρὸς πειρήσομαι ἡμετέροιο,

αἴ κέ μ᾽ ἐπιγνώῃ καὶ φράσσεται ὀφθαλμοῖσιν,

ἦέ κεν ἀγνοιῇσι , πολὺν χρόνον ἀμφὶς ἐόντα.”

ὣς εἰπὼν δμώεσσιν ἀρήϊα τεύχε᾽ ἔδωκεν.

οἱ μὲν ἔπειτα δόμονδε θοῶς κίον , αὐτὰρ Ὀδυσσεὺς

ἆσσον ἴεν πολυκάρπου ἀλωῆς πειρητίζων.

οὐδ᾽ εὗρεν Δολίον , μέγαν ὄρχατον ἐσκαταβαίνων,

οὐδέ τινα δμώων οὐδ᾽ υἱῶν : ἀλλ᾽ ἄρα τοί γε

αἱμασιὰς λέξοντες ἀλωῆς ἔμμεναι ἕρκος

ᾤχοντ᾽ , αὐτὰρ ὁ τοῖσι γέρων ὁδὸν ἡγεμόνευε.

τὸν δ᾽ οἶον πατέρ᾽ εὗρεν ἐϋκτιμένῃ ἐν ἀλωῇ,

λιστρεύοντα φυτόν : ῥυπόωντα δὲ ἕστο χιτῶνα

ῥαπτὸν ἀεικέλιον , περὶ δὲ κνήμῃσι βοείας

κνημῖδας ῥαπτὰς δέδετο , γραπτῦς ἀλεείνων,

χειρῖδάς τ᾽ ἐπὶ χερσὶ βάτων ἕνεκ᾽ : αὐτὰρ ὕπερθεν

αἰγείην κυνέην κεφαλῇ ἔχε , πένθος ἀέξων.

τὸν δ᾽ ὡς οὖν ἐνόησε πολύτλας δῖος Ὀδυσσεὺς

γήραϊ τειρόμενον , μέγα δὲ φρεσὶ πένθος ἔχοντα,

στὰς ἄρ᾽ ὑπὸ βλωθρὴν ὄγχνην κατὰ δάκρυον εἶβε.

μερμήριξε δ᾽ ἔπειτα κατὰ φρένα καὶ κατὰ θυμὸν

κύσσαι καὶ περιφῦναι ἑὸν πατέρ᾽ , ἠδὲ ἕκαστα

εἰπεῖν , ὡς ἔλθοι καὶ ἵκοιτ᾽ ἐς πατρίδα γαῖαν,

ἦ πρῶτ᾽ ἐξερέοιτο ἕκαστά τε πειρήσαιτο.

ὧδε δέ οἱ φρονέοντι δοάσσατο κέρδιον εἶναι,

πρῶτον κερτομίοις ἐπέεσσιν πειρηθῆναι.