Ὀδύσσεια, Alpheios version. Enhanced TEI with Syntax Diagrams
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
301
νηὸς ἐπ᾽ ἀλλοτρίης , οἱ δ᾽ ἐκβήσαντες ἔβησαν;”
302
τὸν δ᾽ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς:
303
“τοιγὰρ
ἐγώ
τοι
πάντα
μάλ᾽
ἀτρεκέως
καταλέξω.
304
εἰμὶ μὲν ἐξ Ἀλύβαντος , ὅθι κλυτὰ δώματα ναίω,
305
υἱὸς Ἀφείδαντος Πολυπημονίδαο ἄνακτος:
306
αὐτὰρ ἐμοί γ᾽ ὄνομ᾽ ἐστὶν Ἐπήριτος : ἀλλά με δαίμων
307
πλάγξ᾽ ἀπὸ Σικανίης δεῦρ᾽ ἐλθέμεν οὐκ ἐθέλοντα:
308
νηῦς δέ μοι ἥδ᾽ ἕστηκεν ἐπ᾽ ἀγροῦ νόσφι πόληος.
309
αὐτὰρ Ὀδυσσῆϊ τόδε δὴ πέμπτον ἔτος ἐστίν,
310
ἐξ οὗ κεῖθεν ἔβη καὶ ἐμῆς ἀπελήλυθε πάτρης,
311
δύσμορος : ἦ τέ οἱ ἐσθλοὶ ἔσαν ὄρνιθες ἰόντι,
312
δεξιοί , οἷς χαίρων μὲν ἐγὼν ἀπέπεμπον ἐκεῖνον,
313
χαῖρε δὲ κεῖνος ἰών : θυμὸς δ᾽ ἔτι νῶϊν ἐώλπει
314
μίξεσθαι ξενίῃ ἠδ᾽ ἀγλαὰ δῶρα διδώσειν.”
315
ὣς φάτο , τὸν δ᾽ ἄχεος νεφέλη ἐκάλυψε μέλαινα:
316
ἀμφοτέρῃσι δὲ χερσὶν ἑλὼν κόνιν αἰθαλόεσσαν
317
χεύατο κὰκ κεφαλῆς πολιῆς , ἁδινὰ στεναχίζων.
318
τοῦ δ᾽ ὠρίνετο θυμός , ἀνὰ ῥῖνας δέ οἱ ἤδη
319
δριμὺ μένος προὔτυψε φίλον πατέρ᾽ εἰσορόωντι.
320
κύσσε δέ μιν περιφὺς ἐπιάλμενος , ἠδὲ προσηύδα:
321
“κεῖνος
μέν
τοι
ὅδ᾽
αὐτὸς
ἐγώ , πάτερ , ὃν
σὺ
μεταλλᾷς,
322
ἤλυθον εἰκοστῷ ἔτεϊ ἐς πατρίδα γαῖαν.
323
ἀλλ᾽ ἴσχεο κλαυθμοῖο γόοιό τε δακρυόεντος.
324
ἐκ γάρ τοι ἐρέω : μάλα δὲ χρὴ σπευδέμεν ἔμπης:
325
μνηστῆρας κατέπεφνον ἐν ἡμετέροισι δόμοισι,
326
λώβην τινύμενος θυμαλγέα καὶ κακὰ ἔργα.”
327
τὸν δ᾽ αὖ Λαέρτης ἀπαμείβετο φώνησέν τε:
328
“εἰ
μὲν
δὴ
Ὀδυσεύς
γε
ἐμὸς
πάϊς
ἐνθάδ᾽
ἱκάνεις,
329
σῆμά τί μοι νῦν εἰπὲ ἀριφραδές , ὄφρα πεποίθω.”
330
τὸν δ᾽ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς: