Reading Center

“ὄψεαι , αἴ κ᾽ ἐθέλῃσθα , πάτερ φίλε , τῷδ᾽ ἐπὶ θυμῷ

οὔ τι καταισχύνοντα τεὸν γένος , ὡς ἀγορεύεις.”

ὣς φάτο , Λαέρτης δ᾽ ἐχάρη καὶ μῦθον ἔειπε:

“τίς νύ μοι ἡμέρη ἥδε , θεοὶ φίλοι ; ἦ μάλα χαίρω:

υἱός θ᾽ υἱωνός τ᾽ ἀρετῆς πέρι δῆριν ἔχουσιν.”

τὸν δὲ παρισταμένη προσέφη γλαυκῶπις Ἀθήνη:

“ὦ Ἀρκεισιάδη , πάντων πολὺ φίλταθ᾽ ἑταίρων,

εὐξάμενος κούρῃ γλαυκώπιδι καὶ Διὶ πατρί,

αἶψα μαλ᾽ ἀμπεπαλὼν προΐει δολιχόσκιον ἔγχος.”

ὣς φάτο , καί ῥ᾽ ἔμπνευσε μένος μέγα Παλλὰς Ἀθήνη

εὐξάμενος δ᾽ ἄρ᾽ ἔπειτα Διὸς κούρῃ μεγάλοιο,

αἶψα μάλ᾽ ἀμπεπαλὼν προΐει δολιχόσκιον ἔγχος,

καὶ βάλεν Εὐπείθεα κόρυθος διὰ χαλκοπαρῄου.

ἡ δ᾽ οὐκ ἔγχος ἔρυτο , διαπρὸ δὲ εἴσατο χαλκός,

δούπησεν δὲ πεσών , ἀράβησε δὲ τεύχε᾽ ἐπ᾽ αὐτῷ.

ἐν δ᾽ ἔπεσον προμάχοις Ὀδυσεὺς καὶ φαίδιμος υἱός,

τύπτον δὲ ξίφεσίν τε καὶ ἔγχεσιν ἀμφιγύοισι.

καί νύ κε δὴ πάντας ὄλεσαν καὶ ἔθηκαν ἀνόστους,

εἰ μὴ Ἀθηναίη , κούρη Διὸς αἰγιόχοιο,

ἤϋσεν φωνῇ , κατὰ ἔσχεθε λαὸν ἅπαντα.

“ἴσχεσθε πτολέμου , Ἰθακήσιοι , ἀργαλέοιο,

ὥς κεν ἀναιμωτί γε διακρινθῆτε τάχιστα.”

ὣς φάτ᾽ Ἀθηναίη , τοὺς δὲ χλωρὸν δέος εἷλεν:

τῶν δ᾽ ἄρα δεισάντων ἐκ χειρῶν ἔπτατο τεύχεα,

πάντα δ᾽ ἐπὶ χθονὶ πῖπτε , θεᾶς ὄπα φωνησάσης:

πρὸς δὲ πόλιν τρωπῶντο λιλαιόμενοι βιότοιο.

σμερδαλέον δ᾽ ἐβόησε πολύτλας δῖος Ὀδυσσεύς,

οἴμησεν δὲ ἀλεὶς ὥς τ᾽ αἰετὸς ὑψιπετήεις.

καὶ τότε δὴ Κρονίδης ἀφίει ψολόεντα κεραυνόν,

κὰδ δ᾽ ἔπεσε πρόσθε γλαυκώπιδος ὀβριμοπάτρης.