Ὀδύσσεια, Alpheios version. Enhanced TEI with Syntax Diagrams
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
421
τοῖος ἐὼν οἷόν κε κατευνηθέντα ἴδησθε,
422
καὶ τότε δὴ σχέσθαι τε βίης λῦσαί τε γέροντα,
423
ἥρως , εἴρεσθαι δέ , θεῶν ὅς τίς σε χαλέπτει,
424
νόστον θ᾽ , ὡς ἐπὶ πόντον ἐλεύσεαι ἰχθυόεντα.’
425
“ὣς
εἰποῦσ᾽
ὑπὸ
πόντον
ἐδύσετο
κυμαίνοντα.
426
αὐτὰρ ἐγὼν ἐπὶ νῆας , ὅθ᾽ ἕστασαν ἐν ψαμάθοισιν,
427
ἤια : πολλὰ δέ μοι κραδίη πόρφυρε κιόντι.
428
αὐτὰρ ἐπεί ῥ᾽ ἐπὶ νῆα κατήλυθον ἠδὲ θάλασσαν,
429
δόρπον θ᾽ ὁπλισάμεσθ᾽ , ἐπί τ᾽ ἤλυθεν ἀμβροσίη νύξ:
430
δὴ τότε κοιμήθημεν ἐπὶ ῥηγμῖνι θαλάσσης.
431
ἦμος δ᾽ ἠριγένεια φάνη ῥοδοδάκτυλος Ἠώς,
432
καὶ τότε δὴ παρὰ θῖνα θαλάσσης εὐρυπόροιο
433
ἤια πολλὰ θεοὺς γουνούμενος : αὐτὰρ ἑταίρους
434
τρεῖς ἄγον , οἷσι μάλιστα πεποίθεα πᾶσαν ἐπ᾽ ἰθύν.
435
“τόφρα
δ᾽
ἄρ᾽
ἥ
γ᾽
ὑποδῦσα
θαλάσσης
εὐρέα
κόλπον
436
τέσσαρα φωκάων ἐκ πόντου δέρματ᾽ ἔνεικε:
437
πάντα δ᾽ ἔσαν νεόδαρτα : δόλον δ᾽ ἐπεμήδετο πατρί.
438
εὐνὰς δ᾽ ἐν ψαμάθοισι διαγλάψασ᾽ ἁλίῃσιν
439
ἧστο μένουσ᾽ : ἡμεῖς δὲ μάλα σχεδὸν ἤλθομεν αὐτῆς:
440
ἑξείης δ᾽ εὔνησε , βάλεν δ᾽ ἐπὶ δέρμα ἑκάστῳ.
441
ἔνθα κεν αἰνότατος λόχος ἔπλετο : τεῖρε γὰρ αἰνῶς
442
φωκάων ἁλιοτρεφέων ὀλοώτατος ὀδμή:
443
τίς γάρ κ᾽ εἰναλίῳ παρὰ κήτεϊ κοιμηθείη;
444
ἀλλ᾽ αὐτὴ ἐσάωσε καὶ ἐφράσατο μέγ᾽ ὄνειαρ:
445
ἀμβροσίην ὑπὸ ῥῖνα ἑκάστῳ θῆκε φέρουσα
446
ἡδὺ μάλα πνείουσαν , ὄλεσσε δὲ κήτεος ὀδμήν.
447
πᾶσαν δ᾽ ἠοίην μένομεν τετληότι θυμῷ:
448
φῶκαι δ᾽ ἐξ ἁλὸς ἦλθον ἀολλέες . αἱ μὲν ἔπειτα
449
ἑξῆς εὐνάζοντο παρὰ ῥηγμῖνι θαλάσσης:
450
ἔνδιος δ᾽ ὁ γέρων ἦλθ᾽ ἐξ ἁλός , εὗρε δὲ φώκας