Ὀδύσσεια, Alpheios version. Enhanced TEI with Syntax Diagrams
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
451
ζατρεφέας , πάσας δ᾽ ἄρ᾽ ἐπῴχετο , λέκτο δ᾽ ἀριθμόν:
452
ἐν δ᾽ ἡμέας πρώτους λέγε κήτεσιν , οὐδέ τι θυμῷ
453
ὠΐσθη δόλον εἶναι : ἔπειτα δὲ λέκτο καὶ αὐτός.
454
ἡμεῖς δὲ ἰάχοντες ἐπεσσύμεθ᾽ , ἀμφὶ δὲ χεῖρας
455
βάλλομεν : οὐδ᾽ ὁ γέρων δολίης ἐπελήθετο τέχνης,
456
ἀλλ᾽ ἦ τοι πρώτιστα λέων γένετ᾽ ἠυγένειος,
457
αὐτὰρ ἔπειτα δράκων καὶ πάρδαλις ἠδὲ μέγας σῦς:
458
γίγνετο δ᾽ ὑγρὸν ὕδωρ καὶ δένδρεον ὑψιπέτηλον:
459
ἡμεῖς δ᾽ ἀστεμφέως ἔχομεν τετληότι θυμῷ.
460
ἀλλ᾽ ὅτε δή ῥ᾽ ἀνίαζ᾽ ὁ γέρων ὀλοφώια εἰδώς,
461
καὶ τότε δή μ᾽ ἐπέεσσιν ἀνειρόμενος προσέειπε:
462
“‘τίς
νύ
τοι , Ἀτρέος
υἱέ , θεῶν
συμφράσσατο
βουλάς,
463
ὄφρα μ᾽ ἕλοις ἀέκοντα λοχησάμενος ; τέο σε χρή;’
464
“ὣς
ἔφατ᾽ , αὐτὰρ
ἐγώ
μιν
ἀμειβόμενος
προσέειπον:
465
‘οἶσθα , γέρον , τί
με
ταῦτα
παρατροπέων
ἐρεείνεις;
466
ὡς δὴ δήθ᾽ ἐνὶ νήσῳ ἐρύκομαι , οὐδέ τι τέκμωρ
467
εὑρέμεναι δύναμαι , μινύθει δέ μοι ἔνδοθεν ἦτορ.
468
ἀλλὰ σύ πέρ μοι εἰπέ , θεοὶ δέ τε πάντα ἴσασιν,
469
ὅς τίς μ᾽ ἀθανάτων πεδάᾳ καὶ ἔδησε κελεύθου,
470
νόστον θ᾽ , ὡς ἐπὶ πόντον ἐλεύσομαι ἰχθυόεντα.’
471
“ὣς
ἐφάμην , ὁ
δέ
μ᾽
αὐτίκ᾽
ἀμειβόμενος
προσέειπεν:
472
‘ἀλλὰ
μάλ᾽
ὤφελλες
Διί
τ᾽
ἄλλοισίν
τε
θεοῖσι
473
ῥέξας ἱερὰ κάλ᾽ ἀναβαινέμεν , ὄφρα τάχιστα
474
σὴν ἐς πατρίδ᾽ ἵκοιο πλέων ἐπὶ οἴνοπα πόντον.
475
οὐ γάρ τοι πρὶν μοῖρα φίλους τ᾽ ἰδέειν καὶ ἱκέσθαι
476
οἶκον ἐυκτίμενον καὶ σὴν ἐς πατρίδα γαῖαν,
477
πρίν γ᾽ ὅτ᾽ ἂν Αἰγύπτοιο , διιπετέος ποταμοῖο,
478
αὖτις ὕδωρ ἔλθῃς ῥέξῃς θ᾽ ἱερὰς ἑκατόμβας
479
ἀθανάτοισι θεοῖσι , τοὶ οὐρανὸν εὐρὺν ἔχουσι:
480
καὶ τότε τοι δώσουσιν ὁδὸν θεοί , ἣν σὺ μενοινᾷς.’