Reading Center

“ὣς ἔφατ᾽ , αὐτὰρ ἐμοί γε κατεκλάσθη φίλον ἦτορ,

οὕνεκά μ᾽ αὖτις ἄνωγεν ἐπ᾽ ἠεροειδέα πόντον

Αἴγυπτόνδ᾽ ἰέναι , δολιχὴν ὁδὸν ἀργαλέην τε.

ἀλλὰ καὶ ὣς μύθοισιν ἀμειβόμενος προσέειπον:

“‘ταῦτα μὲν οὕτω δὴ τελέω , γέρον , ὡς σὺ κελεύεις.

ἀλλ᾽ ἄγε μοι τόδε εἰπὲ καὶ ἀτρεκέως κατάλεξον,

ἢ πάντες σὺν νηυσὶν ἀπήμονες ἦλθον Ἀχαιοί,

οὓς Νέστωρ καὶ ἐγὼ λίπομεν Τροίηθεν ἰόντες,

ἦέ τις ὤλετ᾽ ὀλέθρῳ ἀδευκέι ἧς ἐπὶ νηὸς

ἠὲ φίλων ἐν χερσίν , ἐπεὶ πόλεμον τολύπευσεν’.

“ὣς ἐφάμην , ὁ δέ μ᾽ αὐτίκ᾽ ἀμειβόμενος προσέειπεν:

Ἀτρεΐδη , τί με ταῦτα διείρεαι ; οὐδέ τί σε χρὴ

ἴδμεναι , οὐδὲ δαῆναι ἐμὸν νόον : οὐδέ σέ φημι

δὴν ἄκλαυτον ἔσεσθαι , ἐπὴν ἐὺ πάντα πύθηαι.

πολλοὶ μὲν γὰρ τῶν γε δάμεν , πολλοὶ δὲ λίποντο:

ἀρχοὶ δ᾽ αὖ δύο μοῦνοι Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων

ἐν νόστῳ ἀπόλοντο : μάχῃ δέ τε καὶ σὺ παρῆσθα.

εἷς δ᾽ ἔτι που ζωὸς κατερύκεται εὐρέι πόντῳ.

“Αἴας μὲν μετὰ νηυσὶ δάμη δολιχηρέτμοισι.

Γυρῇσίν μιν πρῶτα Ποσειδάων ἐπέλασσεν

πέτρῃσιν μεγάλῃσι καὶ ἐξεσάωσε θαλάσσης:

καί νύ κεν ἔκφυγε κῆρα καὶ ἐχθόμενός περ Ἀθήνῃ,

εἰ μὴ ὑπερφίαλον ἔπος ἔκβαλε καὶ μέγ᾽ ἀάσθη:

φῆ ῥ᾽ ἀέκητι θεῶν φυγέειν μέγα λαῖτμα θαλάσσης.

τοῦ δὲ Ποσειδάων μεγάλ᾽ ἔκλυεν αὐδήσαντος:

αὐτίκ᾽ ἔπειτα τρίαιναν ἑλὼν χερσὶ στιβαρῇσιν

ἤλασε Γυραίην πέτρην , ἀπὸ δ᾽ ἔσχισεν αὐτήν:

καὶ τὸ μὲν αὐτόθι μεῖνε , τὸ δὲ τρύφος ἔμπεσε πόντῳ,

τῷ ῥ᾽ Αἴας τὸ πρῶτον ἐφεζόμενος μέγ᾽ ἀάσθη:

τὸν δ᾽ ἐφόρει κατὰ πόντον ἀπείρονα κυμαίνοντα.