Reading Center

ὣς μὲν ὅτ᾽ Ὠρίων᾽ ἕλετο ῥοδοδάκτυλος Ἠώς,

τόφρα οἱ ἠγάασθε θεοὶ ῥεῖα ζώοντες,

ἧος ἐν Ὀρτυγίῃ χρυσόθρονος Ἄρτεμις ἁγνὴ

οἷς ἀγανοῖς βελέεσσιν ἐποιχομένη κατέπεφνεν.

ὣς δ᾽ ὁπότ᾽ Ἰασίωνι ἐυπλόκαμος Δημήτηρ,

ᾧ θυμῷ εἴξασα , μίγη φιλότητι καὶ εὐνῇ

νειῷ ἔνι τριπόλῳ : οὐδὲ δὴν ἦεν ἄπυστος

Ζεύς , ὅς μιν κατέπεφνε βαλὼν ἀργῆτι κεραυνῷ.

ὥς δ᾽ αὖ νῦν μοι ἄγασθε , θεοί , βροτὸν ἄνδρα παρεῖναι.

τὸν μὲν ἐγὼν ἐσάωσα περὶ τρόπιος βεβαῶτα

οἶον , ἐπεί οἱ νῆα θοὴν ἀργῆτι κεραυνῷ

Ζεὺς ἔλσας ἐκέασσε μέσῳ ἐνὶ οἴνοπι πόντῳ.

ἔνθ᾽ ἄλλοι μὲν πάντες ἀπέφθιθεν ἐσθλοὶ ἑταῖροι,

τὸν δ᾽ ἄρα δεῦρ᾽ ἄνεμός τε φέρων καὶ κῦμα πέλασσε.

τὸν μὲν ἐγὼ φίλεόν τε καὶ ἔτρεφον , ἠδὲ ἔφασκον

θήσειν ἀθάνατον καὶ ἀγήραον ἤματα πάντα.

ἀλλ᾽ ἐπεὶ οὔ πως ἔστι Διὸς νόον αἰγιόχοιο

οὔτε παρεξελθεῖν ἄλλον θεὸν οὔθ᾽ ἁλιῶσαι,

ἐρρέτω , εἴ μιν κεῖνος ἐποτρύνει καὶ ἀνώγει,

πόντον ἐπ᾽ ἀτρύγετον : πέμψω δέ μιν οὔ πῃ ἐγώ γε:

οὐ γάρ μοι πάρα νῆες ἐπήρετμοι καὶ ἑταῖροι,

οἵ κέν μιν πέμποιεν ἐπ᾽ εὐρέα νῶτα θαλάσσης.

αὐτάρ οἱ πρόφρων ὑποθήσομαι , οὐδ᾽ ἐπικεύσω,

ὥς κε μάλ᾽ ἀσκηθὴς ἣν πατρίδα γαῖαν ἵκηται.”

τὴν δ᾽ αὖτε προσέειπε διάκτορος ἀργεϊφόντης:

“οὕτω νῦν ἀπόπεμπε , Διὸς δ᾽ ἐποπίζεο μῆνιν,

μή πώς τοι μετόπισθε κοτεσσάμενος χαλεπήνῃ.”

ὣς ἄρα φωνήσας ἀπέβη κρατὺς ἀργεϊφόντης:

ἡ δ᾽ ἐπ᾽ Ὀδυσσῆα μεγαλήτορα πότνια νύμφη

ἤι᾽ , ἐπεὶ δὴ Ζηνὸς ἐπέκλυεν ἀγγελιάων.