Ὀδύσσεια, Alpheios version. Enhanced TEI with Syntax Diagrams
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
391
καὶ τότ᾽ ἔπειτ᾽ ἄνεμος μὲν ἐπαύσατο ἠδὲ γαλήνη
392
ἔπλετο νηνεμίη : ὁ δ᾽ ἄρα σχεδὸν εἴσιδε γαῖαν
393
ὀξὺ μάλα προϊδών , μεγάλου ὑπὸ κύματος ἀρθείς.
394
ὡς δ᾽ ὅτ᾽ ἂν ἀσπάσιος βίοτος παίδεσσι φανήῃ
395
πατρός , ὃς ἐν νούσῳ κεῖται κρατέρ᾽ ἄλγεα πάσχων,
396
δηρὸν τηκόμενος , στυγερὸς δέ οἱ ἔχραε δαίμων,
397
ἀσπάσιον δ᾽ ἄρα τόν γε θεοὶ κακότητος ἔλυσαν,
398
ὣς Ὀδυσεῖ ἀσπαστὸν ἐείσατο γαῖα καὶ ὕλη,
399
νῆχε δ᾽ ἐπειγόμενος ποσὶν ἠπείρου ἐπιβῆναι.
400
ἀλλ᾽ ὅτε τόσσον ἀπῆν ὅσσον τε γέγωνε βοήσας,
401
καὶ δὴ δοῦπον ἄκουσε ποτὶ σπιλάδεσσι θαλάσσης:
402
ῥόχθει γὰρ μέγα κῦμα ποτὶ ξερὸν ἠπείροιο
403
δεινὸν ἐρευγόμενον , εἴλυτο δὲ πάνθ᾽ ἁλὸς ἄχνῃ:
404
οὐ γὰρ ἔσαν λιμένες νηῶν ὄχοι , οὐδ᾽ ἐπιωγαί.
405
ἀλλ᾽ ἀκταὶ προβλῆτες ἔσαν σπιλάδες τε πάγοι τε:
406
καὶ τότ᾽ Ὀδυσσῆος λύτο γούνατα καὶ φίλον ἦτορ,
407
ὀχθήσας δ᾽ ἄρα εἶπε πρὸς ὃν μεγαλήτορα θυμόν:
408
“ὤ
μοι , ἐπεὶ
δὴ
γαῖαν
ἀελπέα
δῶκεν
ἰδέσθαι
409
Ζεύς , καὶ δὴ τόδε λαῖτμα διατμήξας ἐπέρησα,
410
ἔκβασις οὔ πῃ φαίνεθ᾽ ἁλὸς πολιοῖο θύραζε:
411
ἔκτοσθεν μὲν γὰρ πάγοι ὀξέες , ἀμφὶ δὲ κῦμα
412
βέβρυχεν ῥόθιον , λισσὴ δ᾽ ἀναδέδρομε πέτρη,
413
ἀγχιβαθὴς δὲ θάλασσα , καὶ οὔ πως ἔστι πόδεσσι
414
στήμεναι ἀμφοτέροισι καὶ ἐκφυγέειν κακότητα:
415
μή πώς μ᾽ ἐκβαίνοντα βάλῃ λίθακι ποτὶ πέτρῃ
416
κῦμα μέγ᾽ ἁρπάξαν : μελέη δέ μοι ἔσσεται ὁρμή.
417
εἰ δέ κ᾽ ἔτι προτέρω παρανήξομαι , ἤν που ἐφεύρω
418
ἠιόνας τε παραπλῆγας λιμένας τε θαλάσσης,
419
δείδω μή μ᾽ ἐξαῦτις ἀναρπάξασα θύελλα
420
πόντον ἐπ᾽ ἰχθυόεντα φέρῃ βαρέα στενάχοντα,