Ὀδύσσεια, Alpheios version. Enhanced TEI with Syntax Diagrams
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
211
ὣς ἔφαθ᾽ , αἱ δ᾽ ἔσταν τε καὶ ἀλλήλῃσι κέλευσαν,
212
κὰδ δ᾽ ἄρ᾽ Ὀδυσσῆ᾽ εἷσαν ἐπὶ σκέπας , ὡς ἐκέλευσεν
213
Ναυσικάα θυγάτηρ μεγαλήτορος Ἀλκινόοιο:
214
πὰρ δ᾽ ἄρα οἱ φᾶρός τε χιτῶνά τε εἵματ᾽ ἔθηκαν,
215
δῶκαν δὲ χρυσέῃ ἐν ληκύθῳ ὑγρὸν ἔλαιον,
216
ἤνωγον δ᾽ ἄρα μιν λοῦσθαι ποταμοῖο ῥοῇσιν.
217
δή ῥα τότ᾽ ἀμφιπόλοισι μετηύδα δῖος Ὀδυσσεύς:
218
“ἀμφίπολοι , στῆθ᾽
οὕτω
ἀπόπροθεν , ὄφρ᾽
ἐγὼ
αὐτὸς
219
ἅλμην ὤμοιιν ἀπολούσομαι , ἀμφὶ δ᾽ ἐλαίῳ
220
χρίσομαι : ἦ γὰρ δηρὸν ἀπὸ χροός ἐστιν ἀλοιφή.
221
ἄντην δ᾽ οὐκ ἂν ἐγώ γε λοέσσομαι : αἰδέομαι γὰρ
222
γυμνοῦσθαι κούρῃσιν ἐυπλοκάμοισι μετελθών.”
223
ὣς ἔφαθ᾽ , αἱ δ᾽ ἀπάνευθεν ἴσαν , εἶπον δ᾽ ἄρα κούρῃ.
224
αὐτὰρ ὁ ἐκ ποταμοῦ χρόα νίζετο δῖος Ὀδυσσεὺς
225
ἅλμην , ἥ οἱ νῶτα καὶ εὐρέας ἄμπεχεν ὤμους,
226
ἐκ κεφαλῆς δ᾽ ἔσμηχεν ἁλὸς χνόον ἀτρυγέτοιο.
227
αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ πάντα λοέσσατο καὶ λίπ᾽ ἄλειψεν,
228
ἀμφὶ δὲ εἵματα ἕσσαθ᾽ ἅ οἱ πόρε παρθένος ἀδμής,
229
τὸν μὲν Ἀθηναίη θῆκεν Διὸς ἐκγεγαυῖα
230
μείζονά τ᾽ εἰσιδέειν καὶ πάσσονα , κὰδ δὲ κάρητος
231
οὔλας ἧκε κόμας , ὑακινθίνῳ ἄνθει ὁμοίας.
232
ὡς δ᾽ ὅτε τις χρυσὸν περιχεύεται ἀργύρῳ ἀνὴρ
233
ἴδρις , ὃν Ἥφαιστος δέδαεν καὶ Παλλὰς Ἀθήνη
234
τέχνην παντοίην , χαρίεντα δὲ ἔργα τελείει,
235
ὣς ἄρα τῷ κατέχευε χάριν κεφαλῇ τε καὶ ὤμοις.
236
ἕζετ᾽ ἔπειτ᾽ ἀπάνευθε κιὼν ἐπὶ θῖνα θαλάσσης,
237
κάλλεϊ καὶ χάρισι στίλβων : θηεῖτο δὲ κούρη.
238
δή ῥα τότ᾽ ἀμφιπόλοισιν ἐυπλοκάμοισι μετηύδα:
239
“κλῦτέ
μευ , ἀμφίπολοι
λευκώλενοι , ὄφρα
τι
εἴπω.
240
οὐ πάντων ἀέκητι θεῶν , οἳ Ὄλυμπον ἔχουσιν,