Ὀδύσσεια, Alpheios version. Enhanced TEI with Syntax Diagrams
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
271
πολλῇ , τήν μοι ἐπῶρσε Ποσειδάων ἐνοσίχθων,
272
ὅς μοι ἐφορμήσας ἀνέμους κατέδησε κέλευθον,
273
ὤρινεν δὲ θάλασσαν ἀθέσφατον , οὐδέ τι κῦμα
274
εἴα ἐπὶ σχεδίης ἁδινὰ στενάχοντα φέρεσθαι.
275
τὴν μὲν ἔπειτα θύελλα διεσκέδασ᾽ : αὐτὰρ ἐγώ γε
276
νηχόμενος τόδε λαῖτμα διέτμαγον , ὄφρα με γαίῃ
277
ὑμετέρῃ ἐπέλασσε φέρων ἄνεμός τε καὶ ὕδωρ.
278
ἔνθα κέ μ᾽ ἐκβαίνοντα βιήσατο κῦμ᾽ ἐπὶ χέρσου,
279
πέτρῃς πρὸς μεγάλῃσι βαλὸν καὶ ἀτερπέι χώρῳ:
280
ἀλλ᾽ ἀναχασσάμενος νῆχον πάλιν , ἧος ἐπῆλθον
281
ἐς ποταμόν , τῇ δή μοι ἐείσατο χῶρος ἄριστος,
282
λεῖος πετράων , καὶ ἐπὶ σκέπας ἦν ἀνέμοιο.
283
ἐκ δ᾽ ἔπεσον θυμηγερέων , ἐπὶ δ᾽ ἀμβροσίη νὺξ
284
ἤλυθ᾽ . ἐγὼ δ᾽ ἀπάνευθε διιπετέος ποταμοῖο
285
ἐκβὰς ἐν θάμνοισι κατέδραθον , ἀμφὶ δὲ φύλλα
286
ἠφυσάμην : ὕπνον δὲ θεὸς κατ᾽ ἀπείρονα χεῦεν.
287
ἔνθα μὲν ἐν φύλλοισι φίλον τετιημένος ἦτορ
288
εὗδον παννύχιος καὶ ἐπ᾽ ἠῶ καὶ μέσον ἦμαρ.
289
δείλετό τ᾽ ἠέλιος καί με γλυκὺς ὕπνος ἀνῆκεν.
290
ἀμφιπόλους δ᾽ ἐπὶ θινὶ τεῆς ἐνόησα θυγατρὸς
291
παιζούσας , ἐν δ᾽ αὐτὴ ἔην ἐικυῖα θεῇσι:
292
τὴν ἱκέτευσ᾽ : ἡ δ᾽ οὔ τι νοήματος ἤμβροτεν ἐσθλοῦ,
293
ὡς οὐκ ἂν ἔλποιο νεώτερον ἀντιάσαντα
294
ἐρξέμεν : αἰεὶ γάρ τε νεώτεροι ἀφραδέουσιν.
295
ἥ μοι σῖτον ἔδωκεν ἅλις ἠδ᾽ αἴθοπα οἶνον
296
καὶ λοῦσ᾽ ἐν ποταμῷ καί μοι τάδε εἵματ᾽ ἔδωκε.
297
ταῦτά τοι ἀχνύμενός περ ἀληθείην κατέλεξα.”
298
τὸν δ᾽ αὖτ᾽ Ἀλκίνοος ἀπαμείβετο φώνησέν τε:
299
“ξεῖν᾽ , ἦ
τοι
μὲν
τοῦτο
γ᾽
ἐναίσιμον
οὐκ
ἐνόησε
300
παῖς ἐμή , οὕνεκά σ᾽ οὔ τι μετ᾽ ἀμφιπόλοισι γυναιξὶν