Reading Center

“Ζεῦ πάτερ , αἴθ᾽ ὅσα εἶπε τελευτήσειεν ἅπαντα

Ἀλκίνοος : τοῦ μέν κεν ἐπὶ ζείδωρον ἄρουραν

ἄσβεστον κλέος εἴη , ἐγὼ δέ κε πατρίδ᾽ ἱκοίμην.”

ὣς οἱ μὲν τοιαῦτα πρὸς ἀλλήλους ἀγόρευον:

κέκλετο δ᾽ Ἀρήτη λευκώλενος ἀμφιπόλοισιν

δέμνι᾽ ὑπ᾽ αἰθούσῃ θέμεναι καὶ ῥήγεα καλὰ

πορφύρε᾽ ἐμβαλέειν , στορέσαι τ᾽ ἐφύπερθε τάπητας

χλαίνας τ᾽ ἐνθέμεναι οὔλας καθύπερθεν ἕσασθαι.

αἱ δ᾽ ἴσαν ἐκ μεγάροιο δάος μετὰ χερσὶν ἔχουσαι:

αὐτὰρ ἐπεὶ στόρεσαν πυκινὸν λέχος ἐγκονέουσαι,

ὤτρυνον δ᾽ Ὀδυσῆα παριστάμεναι ἐπέεσσιν:

“ὄρσο κέων , ὦ ξεῖνε : πεποίηται δέ τοι εὐνή.”

ὣς φάν , τῷ δ᾽ ἀσπαστὸν ἐείσατο κοιμηθῆναι.

ὣς ὁ μὲν ἔνθα καθεῦδε πολύτλας δῖος Ὀδυσσεὺς

τρητοῖς ἐν λεχέεσσιν ὑπ᾽ αἰθούσῃ ἐριδούπῳ:

Ἀλκίνοος δ᾽ ἄρα λέκτο μυχῷ δόμου ὑψηλοῖο,

πὰρ δὲ γυνὴ δέσποινα λέχος πόρσυνε καὶ εὐνήν.