Ὀδύσσεια, Alpheios version. Enhanced TEI with Syntax Diagrams
κ᾽ ἀτέλεστ᾽ εἴη , ὥς οἱ φίλον ἔπλετο θυμῷ:
ἀλλ᾽ ἄγε μοι τόδε εἰπὲ καὶ ἀτρεκέως κατάλεξον,
ὅππῃ ἀπεπλάγχθης τε καὶ ἅς τινας ἵκεο χώρας
ἀνθρώπων , αὐτούς τε πόλιάς τ᾽ ἐὺ ναιετοώσας,
575
ἠμὲν ὅσοι χαλεποί τε καὶ ἄγριοι οὐδὲ δίκαιοι,
οἵ τε φιλόξεινοι , καί σφιν νόος ἐστὶ θεουδής.
εἰπὲ δ᾽ τι κλαίεις καὶ ὀδύρεαι ἔνδοθι θυμῷ
Ἀργείων Δαναῶν ἠδ᾽ Ἰλίου οἶτον ἀκούων.
τὸν δὲ θεοὶ μὲν τεῦξαν , ἐπεκλώσαντο δ᾽ ὄλεθρον
580
ἀνθρώποις , ἵνα ᾖσι καὶ ἐσσομένοισιν ἀοιδή.
τίς τοι καὶ πηὸς ἀπέφθιτο Ἰλιόθι πρὸ
ἐσθλὸς ἐών , γαμβρὸς πενθερός , οἵ τε μάλιστα
κήδιστοι τελέθουσι μεθ᾽ αἷμά τε καὶ γένος αὐτῶν;
τίς που καὶ ἑταῖρος ἀνὴρ κεχαρισμένα εἰδώς,
585
ἐσθλός ; ἐπεὶ οὐ μέν τι κασιγνήτοιο χερείων
γίγνεται , ὅς κεν ἑταῖρος ἐὼν πεπνυμένα εἰδῇ.”