Ὀδύσσεια, Alpheios version. Enhanced TEI with Syntax Diagrams
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
571
ἤ κ᾽ ἀτέλεστ᾽ εἴη , ὥς οἱ φίλον ἔπλετο θυμῷ:
572
ἀλλ᾽ ἄγε μοι τόδε εἰπὲ καὶ ἀτρεκέως κατάλεξον,
573
ὅππῃ ἀπεπλάγχθης τε καὶ ἅς τινας ἵκεο χώρας
574
ἀνθρώπων , αὐτούς τε πόλιάς τ᾽ ἐὺ ναιετοώσας,
575
ἠμὲν ὅσοι χαλεποί τε καὶ ἄγριοι οὐδὲ δίκαιοι,
576
οἵ τε φιλόξεινοι , καί σφιν νόος ἐστὶ θεουδής.
577
εἰπὲ δ᾽ ὅ τι κλαίεις καὶ ὀδύρεαι ἔνδοθι θυμῷ
578
Ἀργείων Δαναῶν ἠδ᾽ Ἰλίου οἶτον ἀκούων.
579
τὸν δὲ θεοὶ μὲν τεῦξαν , ἐπεκλώσαντο δ᾽ ὄλεθρον
580
ἀνθρώποις , ἵνα ᾖσι καὶ ἐσσομένοισιν ἀοιδή.
581
ἦ τίς τοι καὶ πηὸς ἀπέφθιτο Ἰλιόθι πρὸ
582
ἐσθλὸς ἐών , γαμβρὸς ἢ πενθερός , οἵ τε μάλιστα
583
κήδιστοι τελέθουσι μεθ᾽ αἷμά τε καὶ γένος αὐτῶν;
584
ἦ τίς που καὶ ἑταῖρος ἀνὴρ κεχαρισμένα εἰδώς,
585
ἐσθλός ; ἐπεὶ οὐ μέν τι κασιγνήτοιο χερείων
586
γίγνεται , ὅς κεν ἑταῖρος ἐὼν πεπνυμένα εἰδῇ.”