Carmina, Catullus, Gaius Valerius, creator; Merrill, Elmer Truesdell, 1860-1936, editor
67
O dulci iucunda viro, iucunda parenti,
salve, teque bona Iuppiter auctet ope,
Ianua, quam Balbo dicunt servisse benigne
olim, cum sedes ipse senex tenuit,
5
quamque ferunt rursus voto servisse maligne,
postquam es porrecto facta marita sene,
dic agedum nobis quare mutata feraris
in dominum veterem deseruisse fidem.
“non (ita Caecilio placeam, cui tradita nunc sum)
10
culpa mea est, quamquam dicitur esse mea,
nec peccatum a me quisquam pote dicere quicquam:
†verum istius populi ianua qui te facit!
qui, quacumque aliquid reperitur non bene factum,
ad me omnes clamant, “Ianua, culpa tua est.””
15
non istuc satis est uno te dicere verbo,
sed facere ut quivis sentiat et videat.
“qui possum? nemo quaerit nec scire laborat.”
nos volumus; nobis dicere ne dubita.
“primum igitur, virgo quod fertur tradita nobis,
20
falsum est. non illam vir prior attigerit,
languidior tenera cui pendens sicula beta
nunquam se mediam sustulit ad tunicam:
sed pater illius gnati violasse cubile
dicitur et miseram conscelerasse domum,
25
sive quod impia mens caeco flagrabat amore,
seu quod iners sterili semine natus erat
et quaerendus is unde foret nervosius illud
quod posset zonam solvere virgineam.”
egregium narras mira pietate parentem,
30
qui ipse sui gnati minxerit in gremium.