In Verrem, Against Verres, Orationes Volume III. Cicero, Marcus Tullius, creator; Peterson, William, 1856-1921, editor
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
in Siciliam sum inquirendi causa profectus; quo in negotio industriam meam celeritas reditionis, diligentiam multitudo litterarum et testium declaravit, pudorem vero ac religionem quod, cum venissem senator ad socios populi Romani, qui in ea provincia quaestor fuissem, ad hospites meos ac necessarios causae communis defensor deverti potius quam ad eos qui a me auxilium petivissent. nemini meus adventus labori aut sumptui neque publice neque privatim fuit: vim in inquirendo tantam habui quantam mihi lex dabat, non quantam habere poteram istorum[*]istorum Dp rell.: illorum edd.: ipsorum Muell. studio quos iste vexarat[*]non quantam... vexarat p2 in mg. .
Romam ut ex Sicilia redii, cum iste atque istius amici[*]cum comites istius atque amici Nonius , homines lauti et urbani, sermones eius modi[*]eius modi D al. π: huius modi b rell. (Div. §38; ii, §§56, 60) dissipassent, quo[*]quo pbK: quos DG1Z: per quos G2 animos testium retardarent, me magna pecunia a vera accusatione esse deductum, tametsi probabatur nemini, quod et ex Sicilia testes erant ii qui quaestorem me in provincia cognoverant, et hinc homines maxime inlustres, qui, ut ipsi noti sunt, sic nostrum unum quemque optime norunt, tamen usque eo timui ne quis de mea fide atque integritate dubitaret donec ad reiciundos iudices venimus.
7
sciebam in reiciundis[*]reiciendis p iudicibus non nullos memoria nostra pactionis suspicionem non vitasse, cum in ipsa[*]ipsa in q accusatione eorum industria ac diligentia probaretur.
ita reieci iudices ut hoc constet, post hunc statum rei publicae[*]statum p. r. πb quo nunc utimur simili splendore et dignitate consilium nullum fuisse. quam iste laudem communem sibi ait esse[*]sibi ait esse Dψπ : sibi esse ait K: ait sibi esse bδ mecum; qui cum P. Galbam iudicem reiecisset, M. Lucretium retinuit, et cum eius patronus ex eo quaereret cur suos familiarissimos, Sex. Peducaeum, Q. Considium, Q. Iunium reici passus esset, respondit 'quod eos in iudicando nimium sui iuris sententiaeque cognosset'[*]cognosset π: cognoscet D al. Schol. Gronov.: cognosceret rell. (i, §97; ii, §33).
Itaque iudicibus reiectis sperabam iam onus meum vobiscum esse commune; putabam non solum notis sed etiam ignotis probatam meam fidem esse[*]esse meam fidem Zielinski p. 193 et diligentiam. quod me non fefellit; nam comitiis meis, cum iste infinita largitione contra me uteretur, populus Romanus iudicavit istius pecuniam, quae apud me contra fidem meam nihil potuisset, apud se contra honorem meum nihil posse debere. quo quidem die primum, iudices, citati in hunc reum consedistis, quis tam iniquus[*]iniquus Dψ : inicus p: inimicus bδ (ii, §167) huic ordini fuit, quis tam novarum rerum iudiciorum iudicumque cupidus qui non aspectu[*]conspectu δ consessuque[*]consensuque pqD (sed hic corr. consessuque) vestro commoveretur?
cum in eo vestra dignitas[*]mihi dignitas δ mihi fructum diligentiae referret, id sum adsecutus, ut una hora qua coepi dicere reo audaci, pecunioso, profuso, perdito spem iudici corrumpendi praeciderem; ut primo die testium tanto numero citato populus Romanus iudicaret isto[*]isto Zumpt edd.: ipso codd. absoluto rem publicam stare non posse; ut alter dies amicis istius ac defensoribus non modo spem victoriae sed etiam voluntatem defensionis auferret, ut tertius dies sic hominem prosterneret ut morbo simulato non quid responderet, sed quem ad modum non responderet, deliberaret. deinde reliquis diebus his criminibus, his testibus, et urbanis et provincialibus, sic obrutus atque oppressus est ut his ludorum diebus interpositis nemo istum comperendinatum, sed condemnatum iudicaret.