De Inventione, Rhetorici libri duo qui vocantur de inventione. Cicero, Marcus Tullius, creator; Stroebel, Eduard, editor
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
turum neminem arbitratus sit; postea multis in le-
gibus multa praeterita esse, quae idcirco praeterita
nemo arbitretur, quod ex ceteris, de quibus scriptum
sit, intellegi possint; deinde aequitas rei demon-
stranda est, ut in iuridiciali absoluta.
Contra autem qui dicet, similitudinem infirmare de-
bebit; quod faciet, si demonstrabit illud, quod confera-
tur, diversum esse genere, natura, vi, magnitudine,
tempore, loco, persona, opinione; si, quo in numero
illud, quod per similitudinem afferetur, et quo in
loco illud, cuius causa afferetur, haberi conveniat,
ostendetur; deinde, quid res cum re differat, demon-
strabitur, ut non idem videatur de utraque existimari
oportere.
ac, si ipse quoque poterit ratiocinationibus
uti, isdem rationibus, quibus ante praedictum est, ute-
tur; si non poterit, negabit oportere quicquam, nisi
quod scriptum sit, considerare; multas de similibus
rebus et in unam quamque rem tamen singulas esse
leges; omnia posse inter se vel similia vel dissimilia
demonstrari.
Loci communes: a ratiocinatione, oportere coniec-
tura ex eo, quod scriptum sit, ad id, quod non sit
scriptum, pervenire; et neminem posse omnes res per
scripturam amplecti, sed eum commodissime scribere,
qui curet, ut quaedam ex quibusdam intellegantur;