De Oratore, Rhetorica Tomus I. Cicero, Marcus Tullius, creator; Wilkins, Augustus S. (Augustus Samuel), d. 1905, editor
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
Ambigua sunt in primis acuta atque in verbo posita, non
in re; sed non saepe magnum risum movent; magis ut belle,
ut litterate dicta laudantur; ut in illum Titium, qui cum
studiose pila luderet et idem signa sacra noctu frangere
putaretur gregalesque eum, cum in campum non venisset,
requirerent, excusavit Vespa Terentius, quod eum bracchium
fregisse diceret; ut illud Africani, quod est apud Lucilium
""
inquit:
Quid Decius? Nuculam an confixum vis facere?
ut tuus amicus, Crasse, Granius, "non esse sextantis." Et
si quaeritis, is, qui appellatur dicax, hoc genere maxime
excellet; sed risum movent alia maiorem. Ambiguum
per se ipsum probatur id quidem, ut ante dixi, vel maxime;
ingeniosi enim videtur vim verbi in aliud, atque ceteri
accipiant, posse ducere; sed admirationem magis quam
risum movet, nisi si quando incidit in aliud quoque genus
ridiculi, quae genera percurram equidem.